Angst voor satanisch ritueel misbruik

Eenzame bloedrode vrucht omgeven door doorns in een kil winterlandschap.

Satanisch ritueel misbruik krijgt de laatste tijd weer veel aandacht. Journalisten die zo dapper zijn om hier aandacht aan te besteden en overlevenden en traumabehandelaren die zich hierover durven uitspreken, hebben dit thema nieuw leven ingeblazen. Tot grote schrik van de disbelievers, die werkelijk alles doen om dit tegen te gaan. Een handjevol rechtspsychologen en geheugendeskundigen met aanzien lobbyen zich dan ook te pletter. Zij zijn bovendien van mening dat gerenommeerde behandelaren hun cliënten deze herinneringen steevast aanpraten. Dat de geschiedenis ons laat zien dat het onvoorstelbare waar kan zijn, betekent helaas niet dat er op dit gebied ook van geleerd is. Onwetendheid over het gebruik van de geavanceerde technieken binnen deze satanische netwerken en cognitieve dissonantie, maakt het daarom voor velen ook anno 2022 nog steeds ongeloofwaardig.

Door Yvonne van Riemsdijk – 5 december 2022

Holocaust

Toen een Poolse verzetsstrijder en ooggetuige president Roosevelt en zijn adviseur, die een vooraanstaand rechter was, al in 1942 informeerde over het bestaan van concentratiekampen en hen vertelde wat er zich daar allemaal afspeelde, weigerden de president en zijn adviseur om dit te geloven. Hoewel zij aangaven dit wel te willen geloven, benadrukten ze allebei dit gewoonweg niet te kunnen. De woorden van de adviseur, zelf afkomstig uit een Joodse familie, waren letterlijk: “Ik hoor wat je zegt. Ik wil je ook wel geloven maar ik kán je niet geloven.” Het geeft goed weer hoe mensen zichzelf beschermen tegen ogenschijnlijk onbestaanbaar gruwelijk leed. Cognitieve dissonantie is nu eenmaal een hardnekkig iets waarvan ook presidenten niet zijn gevrijwaard. Ook in 2022 is de uitspraak ‘Wir haben es nicht gewusst’ helaas nog steeds van toepassing.

Ongeloof

Hoewel het steeds meer bekendheid krijgt, ontkent de meerderheid nog steeds het bestaan van satanisch ritueel misbruik. Vaak tegen beter weten in. Want de gruwelijkheden zijn nu eenmaal gewoon te erg om te kunnen geloven. Mensen steken liever hun kop in het zand, terwijl ze zich ondertussen krampachtig vasthouden aan het door henzelf gekoesterde rooskleurige wereldbeeld. Hoe begrijpelijk dat ook is, het is enorm schadelijk. Omdat ik als kind jarenlang zelf slachtoffer ben geweest van deze mensonterende praktijken, weet ik dat als geen ander. Na jarenlang hard gewerkt te hebben aan mijn herstel en behandeling door een deskundige traumabehandelaar, denk ik enig recht van spreken te hebben.

Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd, weigeren mensen steevast om het fenomeen satanisch ritueel misbruik te geloven. Dat er overweldigend bewijs is voor georganiseerde netwerken die de meest afschuwelijke dingen met kinderen doen, verandert daar helaas niets aan. Mensen weten weliswaar dat het ronselen, verkrachten, pijnigen en doden van kinderen plaatsvindt – ze hoeven daarvoor immers alleen maar het nieuws te volgen – maar dat dit ook georganiseerd en stelselmatig gebeurt, een satanisch aspect kan hebben, professioneler van opzet is en dat ook hooggeplaatste personen hierbij betrokken zijn, is voor de meeste mensen een brug te ver.

Terwijl het overgrote deel van daders zich bezondigt aan ‘gewoon’ ritueel misbruik, is dat bij specifiek satanisch ritueel misbruik wel anders. Deze ideologie komt voornamelijk in de hogere kringen voor en is een stuk zeldzamer. Deze hooggeplaatste daders wanen zich onaantastbaar en zijn dat in zekere zin ook, waardoor mensen dit op voorhand niet kunnen geloven. Een wervelende loopbaan en een machtige positie met veel aanzien zijn voor velen nu eenmaal onverenigbaar met georganiseerd en sadistisch kindermisbruik. Het is een naïeve overtuiging die mijlenver van de werkelijkheid afstaat.

Bescherming van gewone burgers

Zedenrechercheurs bij de politie vinden geregeld beeldmateriaal die ieders voorstelling te boven gaat. Deze mensen zien niet alleen dat de kinderen op de beelden steeds jonger worden en dat zelfs baby’s van slechts enkele maanden oud de dans niet ontspringen. Zij zien ook dat de beelden steeds gewelddadiger worden. Daders die jonge kinderen eerst met grof geweld verkrachten en ze vervolgens martelen en bijvoorbeeld omwikkelen met prikkeldraad. De politie maakt zich dan ook grote zorgen om de toename van deze zogeheten hurtcore. Saillant detail: om deze vreselijke beelden überhaupt te kunnen bekijken, zetten zedenrechercheurs het geluid meestal uit en verkleinen ze het beeld. Helaas staan de meer specifieke details van het gevonden beeldmateriaal zelden in de krant, omdat men het grote publiek daartegen wil beschermen. Het is iets dat me razend maakt. Burgers beschermen tegen gruwelijke details, terwijl er kinderen zijn die dit moeten ondergaan? Ik vind het eerlijk gezegd onbegrijpelijk. Want hoe zouden mensen reageren als ze wel alle details zouden vernemen? Wie weet gaan ze dan wel massaal de straat op om te eisen dat ons politieapparaat met man en macht aan de slag gaat, waardoor dit stopt. En misschien kunnen regeringen dan ineens wel de middelen vrijmaken en prioriteit geven aan onze kwetsbare en jonge kinderen.

De stille getuigen

Overigens is er van specifiek satanisch ritueel misbruik zelden tot nooit beeldmateriaal in omloop, want dat gaat alleen rond in eigen kring. Dat betekent echter niet dat het niet bestaat. Wanneer je zoals ik jarenlang zelf slachtoffer bent geweest van een sektarische groepering, ken je hun werkwijzen. Dat ik bovendien getuige ben geweest van enkele moorden waarnaar nooit onderzoek is gedaan, laat eveneens zien dat deze daders met alles lijken weg te komen. Helaas bestaan er sadisten die in groepsverband kinderen met veel geweld stelselmatig verkrachten, hen urenlang folteren, drogeren, opsluiten in onder andere doodskisten, onder stroom zetten, verwurgen, urenlang vastketenen aan kettingen en uiteindelijk zoveel schade bij ze aanrichten dat de dood erop volgt. En hoewel bijna iedereen weet dat er snuff movies in omloop zijn, betekent dat helaas niet dat het brede publiek de overlevenden van deze gruweldaden ook gelooft. Wanneer de inmiddels volwassen geworden slachtoffers hierover getuigen, blijven zij moederziel en alleen in de kou staan. Het is een wrange constatering die mij nog steeds enorm pijn doet, ook al heb ik mijn eigen leed goed kunnen verwerken en achter me kunnen laten. Als geen ander weet ik hoe slachtoffers zich in de steek gelaten voelen.

Schade door verspreiden van desinformatie

Inmiddels is er nog iets anders bijgekomen, waardoor mensen niet in het bestaan van satanisch ritueel misbruik geloven. Steeds meer mensen gaan mee met alle desinformatie die in omloop is, omdat ze nu eenmaal niet het onderscheid kunnen maken tussen wat waar en niet waar is. Zowel de QAnon-beweging in Amerika als bepaalde groeperingen in ons eigen land, verspreiden daardoor zonder dat ze zich daarvan bewust zijn schadelijke desinformatie en beschuldigen vaak zelfs publiekelijk vele prominenten met naam en toenaam. Echte slachtoffers zullen dit daarentegen zelden tot nooit doen, zij weten immers als geen ander hoe gevaarlijk dat voor henzelf kan zijn. Het zou mooi zijn als al deze mensen zichzelf daarom eens goed in de spiegel zouden bekijken en zich hardop de vraag zouden stellen of ze misschien ook schade kunnen aanrichten met het verspreiden van deze desinformatie. Het antwoord daarop is een volmondig ja!

Overigens is het zo dat de daders van satanisch ritueel misbruik garen spinnen bij de verspreiding van onzin door deze mensen. Sterker nog: ze stimuleren en creëren dit zelfs. Want wanneer de verhalen maar ongeloofwaardig genoeg zijn voor het grote publiek, blijft de kern immers ook ongeloofwaardig. Het is een uiterst verfijnd psychologisch spel dat ze spelen en veel mensen zich niet realiseren. Ook sommige media en zogenaamde experts werken hier overigens aan mee, waardoor ook zij debet zijn aan het verkeerd informeren van het grote publiek en daarmee de daders in feite in de kaart spelen.  

Geavanceerde technieken

Professioneel werkende netwerken, of beter gezegd: sekten, gebruiken buitengewoon geavanceerde technieken om de opgedane ervaringen al dan niet tijdelijk uit het geheugen en bewustzijn te wissen. Denk hierbij aan het toedienen van medicatie, het onder stroom zetten van de hersenen en het programmeren door onder meer hypnose. Dit alles resulteert in amnesie. Bovendien creëren de daders met hun sadistische martelingen en technieken bewust een dissociatieve identiteitsstoornis bij de slachtoffers en houden zo de kinderen blijvend in hun macht. Om die reden geven ze er de voorkeur aan om kinderen zo jong mogelijk tot slachtoffer te maken. Want wanneer de persoonlijkheid nog niet gevormd is, is de kans van slagen daarop het grootst. Dat ikzelf ‘pas’ op mijn zesde jaar tot slachtoffer ben gemaakt en daardoor mijn persoonlijkheid grotendeels al gevormd was, is een belangrijke reden dat ik hiervan heb kunnen herstellen. Tel bij dit alles nog eens op dat het om zeer jonge kinderen gaat en ieder weldenkend mens kan begrijpen dat zij niet in staat zijn om deze gruwelijke ervaringen in hun geheugen op te slaan. Het naïeve argument van de disbelievers, die opvoeren dat overlevenden van een concentratiekamp zich ook nog gewoon alles kunnen herinneren en dat dat dus bewijst dat iemand traumatische ervaringen niet kan vergeten, is dan ook pertinent onjuist. Net als het argument dat mensen heftige en traumatische gebeurtenissen over het algemeen juist goed onthouden en het daardoor ongeloofwaardig is. Het laat zien dat wanneer je geen enkele kennis van zaken hebt over dit fenomeen je beter kan zwijgen.

Tweespalt

Ook onder behandelaren binnen de gespecialiseerde ggz zijn de meningen overigens verdeeld. Een groot deel gelooft niet in het fenomeen en een klein deel wel. De grootste groep bestaat echter uit professionals die lekker veilig neutraal blijft, ook als ze weten dat het bestaat of nog twijfelen. Bang als ze zijn tegengas te krijgen van hun collega’s en door hen voor gek verklaard te worden, kiezen zij ervoor om steevast te zwijgen. Hoewel ik begrip heb voor het feit dat het ontzettend moeilijk is wanneer collega’s zich tegen je keren, is het deze laatste groep waartegen ik de meeste weerstand voel. Omdat ze in plaats van hun nek uit te steken doelbewust kiezen om in de luwte te blijven. Deze behandelaren richten indirect schade aan door puur en alleen voor zichzelf te kiezen. De dappere pioniers die daarentegen wel durven te strijden zijn dan ook goud waard!

Rechtspsychologen en geheugendeskundigen

Wie eveneens grote schade aanrichten, zijn de zogenaamde deskundigen die ervan overtuigd zijn dat zogeheten hervonden herinneringen niet bestaan, zoals rechtspsychologen. Door hun eigen beroepsdeformatie zien zij alleen nog maar wat valse beschuldigen met een mens kunnen doen en vegen daardoor alles op voorhand van tafel. Daarnaast hebben we ook de club gespecialiseerde geheugendeskundigen die denken enige kennis van zaken te hebben, omdat zij zich baseren op eenzijdig wetenschappelijk onderzoek waarin vooral gezonde proefpersonen allerlei kortzichtige geheugentestjes hebben uitgevoerd. Of het simplistische onderzoek waaruit ‘blijkt’ dat je mensen niet daadwerkelijk gebeurde herinneringen kan aanpraten. Dat het menselijk bewustzijn nog steeds onontgonnen terrein is, is natuurlijk niet iets wat deze mensen graag willen horen. Hun starre ongeloof in zowel satanisch ritueel misbruik als het afgeleide ritueel misbruik, maakt dat zij vooralsnog weigeren om breder te kijken. Bovendien bestaat er helemaal niet zoiets als hervonden herinneringen. Want in tegenstelling tot wat de disbelievers denken, is het niet zo dat ons bewustzijn op een dag ineens een luik opentrekt met een stortvloed aan herinneringen en dat men daardoor beseft wat er gebeurd is in het verleden. Nee, er waren al een leven lang fragmentarische herinneringen aanwezig die iemand niet kon plaatsen. Deze fragmentarische herinneringen kan een slachtoffer door allerlei factoren na verloop van tijd aaneensmeden, waardoor er een coherent verhaal ontstaat. Met andere woorden: de herinneringen sluimerden al in het bewustzijn en werden concreet. Dat is dus heel iets anders dan hervonden herinneringen. Dit is gebaseerd op mijn eigen ervaringen, op die van veel andere gewezen slachtoffers, en op de ervaringen en kennis van deskundige en gerenommeerde behandelaren. Dit mechanisme is de ultieme bescherming van ons menselijk bewustzijn, waardoor wij erbarmelijke omstandigheden kunnen doorstaan. Het beschermt ons mensen tegen ondraaglijk leed, dat vooral kinderen heel makkelijk inzetten wanneer het nodig is. Want juist zij zijn in staat om zichzelf af te scheiden van een ingrijpende ervaring, waardoor de herinnering niet beklijft.

Behandelaren in diskrediet brengen

Het legertje rechtspsychologen heeft daarnaast een verbond gesloten met de zogenaamde geheugendeskundigen en strijden gezamenlijk tegen elke oprisping over dit fenomeen. En dat doen ze goed georganiseerd. Daarbij zijn ze van mening dat behandelaren hun cliënten dit soort ervaringen steevast aanpraten. Ook de gerenommeerde behandelaren zouden dat doen. Dat deze club geen van allen ooit zelf een getraumatiseerde patiënt heeft behandeld, schijnt niet ter zake te doen. Voor deskundige behandelaren zijn deze aantijgingen uiterst pijnlijk, omdat juist zij weten dat ze hun patiënten geen woorden in de mond moeten leggen en tegenstanders hun expertise in feite belachelijk maken. Helaas geldt ook hier dat men zich slechts baseert op een enkele verdwaalde therapeut. Het zijn dit soort zeldzame casussen die ze al decennialang als argument inzetten. Het laat zien wat cognitieve dissonantie en beroepsdeformatie kunnen doen, zelfs met wetenschappers. Wat een mens niet wil zien, is immers ook niet waarneembaar…

Gevaar voor de democratie

Satanisch ritueel misbruik is de meest ultieme vorm van duisternis. Het is een kant van ons bestaan die het daglicht niet kan verdragen. Dat willens en wetens blijven ontkennen, houdt het niet alleen in stand, het maakt ook dat onze democratie geen feitelijke democratie is. Want wanneer hooggeplaatsten in staat zijn om gedegen politieonderzoek te saboteren en alles steevast toe te dekken, dan is onze democratische samenleving ten dode opgeschreven. Het verwoest bovendien levens en beschadigt slachtoffers vaak levenslang. Dat kost de samenleving niet alleen vrachten vol met geld, maar veroorzaakt ook onnoemelijk veel leed.

Onderzoek

Inmiddels heeft er een ware aardverschuiving plaatsgevonden en loopt er een onafhankelijk onderzoek naar de aard van georganiseerd sadistisch kindermisbruik, oftewel (satanisch) ritueel misbruik. Dit in opdracht van de voormalig minister van Justitie en Veiligheid Grapperhaus. Daarnaast moet deze onderzoekscommissie advies geven over de aanpak hiervan. De voltallige Tweede Kamer heeft dit onderzoek in oktober 2020 bedongen naar aanleiding van een uitzending van het journalistieke radioprogramma Argos in juni 2020, dat enorm veel stof heeft doen opwaaien. Omstreeks begin januari zal de commissie Hendriks dit onderzoek afgerond hebben en het eindrapport met daarin de uitkomst vervolgens overhandigen aan de huidige minister van Justitie en Veiligheid. Het spreekt voor zich dat de tegenstanders uit alle macht geprobeerd hebben dit te voorkomen. Ook heeft een aantal van hen zelfs de redactie van Argos bestookt met hun eenzijdige visie. Fanatisme is een hardnekkig iets…

Ik heb zelf ook meegewerkt aan dit onderzoek en een getuigenverklaring afgelegd. Daarom ben ik hoopvol over het advies dat zal volgen. Niet in de laatste plaats omdat ik gezien heb welke mensen hiermee bezig zijn. Laten we hopen dat mijn intuïtie mij niet in de steek heeft gelaten en het eindrapport inderdaad hoopvol zal zijn. En dat er na het advies een grootschalig politieonderzoek zal komen, waarin saboteurs buiten de deur worden gehouden. En mocht dat niet het geval zijn, laat het dan een flinke stap voorwaarts zijn, waardoor we dichter bij ons einddoel komen. Want na decennialang wachten, hopen en het vergieten van tranen door velen, is het tijd dat de beerput opengaat. En is het tijd dat het licht door de duisternis heen zal schijnen. Voor alle gewezen slachtoffers die moederziel alleen strijden en snakken naar erkenning. Voor het behouden van onze democratische rechtstaat. En bovenal voor de kleintjes die nu geen stem hebben en iedere dag blootgesteld worden aan ondraaglijke, mensonterende praktijken.

Pioniers

Als de geschiedenis ons iets geleerd heeft, dan is het wel dat baanbrekende veranderingen nooit vanzelf gaan. Dat wij mensen de schouders eronder moeten zetten en voor de troepen uit moeten lopen.

Wie kan later van zichzelf zeggen dat ze zich actief ingezet hebben om satanisch ritueel misbruik te bestrijden? Wie durfde er werkelijk zijn of haar nek uit te steken en was niet bang voor de gevolgen? Laat het alsjeblieft niet zo zijn dat de overgrote meerderheid pas vooraan gaat lopen wanneer het mijnenveld straks is opgeruimd. En laat het vooral niet zo zijn dat men, net als president Roosevelt en zijn rechterhand, later zal betreuren dat men de signalen steevast genegeerd heeft. Want het tij keren, begint in de eerste plaats met het tonen van moed.

***Deze blog verscheen voor het eerst op Mad in the Netherlands, 5 december 2022***

Mad in the Netherlands host blogs van een diverse groep schrijvers. Deze berichten zijn bedoeld als een openbaar forum voor een discussie over de psychiatrie en haar behandelingen. De geuite meningen zijn van de schrijvers zelf.

Toevoeging MitN 5 januari 2023: Link naar het eindrapport “Tussen ongeloof, ondersteuning en opsporing”.

Vorig artikelNee, echt niet één op de vijf kinderen heeft een ‘psychische stoornis’
Volgend artikelHet Number Needed to Treat (NNT) om één patiënt baat te laten hebben van een psychiatrisch middel is schijn