woensdag 15 januari 2025
Facebook Twitter

500+ medicijnen die depressie, agitatie en (zelf)moord kunnen veroorzaken

Disclaimer

Mad in the Netherlands (Mad in the World) geeft geen medisch advies met deze bronsectie en doet geen aanbevelingen met betrekking tot behandeling. Mad in the Netherlands wil mondiale informatie over psychiatrie toegankelijk en vindbaar maken in het kader van geïnformeerde toestemming. Wij wijzen u erop dat Mad in the Netherlands niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor de inhoud van de externe websites.

Grotendeels samengesteld uit diverse publicaties van Medisch team RxISK.org door Monique Timmermans – 9 januari 2025

Woord vooraf

Dit dertiende kwartaalthema is samengesteld uit diverse publicaties van de website RxISK.org aangevuld met diverse links naar het webazine Mad in America en wat recentere, voor Nederland meer relevante, cijfers. Dit artikel is met name bedoeld voor de mensen die zich onverklaarbaar veranderd voelen en een verklaring zoeken voor de oorzaak daarvan.

Er zijn voorgeschreven medicijnen die zelfdoding, gewelddadige of agressieve gedachten en handelingen of gedragingen kunnen veroorzaken. Ze kunnen ook alcoholmisbruik of middelenmisbruik uitlokken en zo indirect tot geweld leiden. Hetzelfde geldt als ze ongeremd gedrag veroorzaken of withdrawal akathisia (dat ontstaat na afbouw van het medicijn) dat mogelijk tot geweld tegen de persoon zelf of anderen leidt.

De schrijfstijl van dit artikel is direct van toon. Dit is een bewuste keuze. Normaliter kiezen we voor meer nuance om ook recht te doen aan de mensen die baat hebben bij hun medicijnen. Ervaringsverhalen leren echter dat, wanneer het om dit soort extreme reacties op medicatie gaat, er weinig ruimte voor nuance is. De kracht van dit artikel is op zo’n moment juist dat het durft te benoemen dat deze extreme gedragingen en gevoelens het gevolg van de voorgeschreven medicijnen kunnen zijn en in dat geval niet zo zeer de wens van de persoon zelf. Enkel dat te beseffen kan al levensreddend zijn en tot andere acties en reacties leiden.

Wij wijzen erop dat dit kwartaalthema de mensen met een meer neutrale of goede ervaring met voorgeschreven medicijnen onnodig kan verontrusten. Als jij of je naaste geen last van de medicatie ondervindt op een manier zoals hiervoor beschreven, dan is weten dat het artikel bestaat voor nu voldoende. Mocht het ooit wel relevant worden dan weet je waar je jouw zoektocht naar informatie zou kunnen starten.

Van welke voorgeschreven medicijnen is bekend dat de mogelijke nevenwerking is, dat ze depressie, agitatie en (zelf)moord kunnen veroorzaken? RxISK.org stelde een lijst samen.. Dit kwartaalthema gaat daar dieper op in.

Opbouw pagina

Introductie

Sinds Newsweek in mei 2013 kopte: “The Suicide Epidemic; Why are we killing ourselves and how can we stop it?”, is het er nog niet bepaald beter op geworden. In Amerika daalt sinds 2015 de levensverwachting, waar die in andere ontwikkelde landen niet langer stijgt. Amerikaanse studies noemen het stijgend aantal zelfdodingen als één van de factoren voor deze daling. Het is aannemelijk dat, als het aantal suïcides in de Verenigde Staten stijgt, het in andere landen ook stijgt of zal gaan toenemen.

In maart 2013 publiceerde RxISK in een post over ‘Left Hanging’ een lijst met 100 geneesmiddelen die zelfdoding kunnen veroorzaken. RxISK heeft als missie om medicijnen veiliger te maken voor iedereen. Het is een gratis, onafhankelijke website waar u geneesmiddelen op recept kunt onderzoeken en een bijwerking van een medicijn kunt melden, problemen en mogelijke oplossingen kunt identificeren en, wanneer het nog mogelijk is, hierop kunt ingrijpen. RxISK biedt tools en toegang tot exclusieve gegevens over geneesmiddelen op recept en bijwerkingen van medicijnen – inclusief een doorzoekbare database van bijna 6 miljoen rapporten die zijn ingediend bij de FDA, Health Canada en RxISK. 

De lijst met de 100 geneesmiddelen erop was gebaseerd op medicijnen die door regelgevers waren beschreven als veroorzakers van zelfdoding of medicijnen waarbij bedrijven in de kleine lettertjes op hun etiketten vermeldden dat ze in verband gebracht zijn met depressie en suïcidaliteit. De door RxISK samengestelde lijst trok de aandacht van advocaten van farmaceutische bedrijven. Het enige medicijn op de lijst waar ze moeite mee hadden was Flomax. Daarop is de voorzichtige conclusie getrokken dat het voor de advocaten lastig zou zijn geworden om het verband met de andere 99 medicijnen te weerleggen.

In juni 2018 stelde een onderzoek uit Chicago – hier beschikbaar – dat er wel 200 medicijnen zijn die in verband kunnen worden gebracht met depressie en zelfdoding. Het onderzoek vanuit Chicago toonde aan dat het gebruik van één medicijn, waarvan bedrijven hebben opgemerkt dat het in verband wordt gebracht met meldingen van mensen die depressief of suïcidaal worden, het risico op depressie of suïcidaliteit verhoogt. Het gebruik van twee medicijnen verdubbelt dat risico en het gebruik van drie of meer medicijnen verdrievoudigt het risico. Dit betreft overigens wel gemiddelde cijfers. Sommige medicijnen en sommige combinaties geven slechtere uitkomsten. De risico’s van pillen variëren. Het gebruik van een cocktail van geneesmiddelen met een protonpompremmer (PPI) voor refluxklachten verhoogt het risico aanzienlijk, net als sommige anti-infectiva zoals Lariam of Fluorochinolonen antibiotica. Statinen veroorzaken bijvoorbeeld eerder vermoeidheid, maar minder vaak suïcidaliteit of homicidaliteit (moordlustigheid).

Het was overigens niet zo dat het gebruik van méér medicijnen in de basis een probleem is. Als er niets over het veroorzaken van depressie of zelfdoding op het etiket stond, maakte het (op dit thema) geen verschil of iemand twee of drie soorten medicijnen gebruikte.

Als onderdeel van het ontwikkeltraject voor Taper MD, zijn de medewerkers van RxISK opnieuw aan de slag gegaan om een lijst samen te stellen van medicijnen die depressie/suïcide/agitatie veroorzaken. Het huidige ontwerp bevat nu (september 2018) meer dan 500 geneesmiddelen. Mocht het team te zijner tijd alle handelsnamen toevoegen, waarbij sommige medicijnen zoals bijvoorbeeld paroxetine tot wel 50 handelsnamen hebben, dan zijn er waarschijnlijk meer dan 1000 medicijnnamen te linken.

Wanneer een medicijn ondraaglijke onrust (agitatie), depressie of suïcidaliteit veroorzaakt, dan noemen we dit akathisia/acathisie. Maar uiteraard zijn er variaties binnen het spectrum van door geneesmiddelen veroorzaakte emotionele onrust (DIET). Het kan uiteenlopen van zeer kwaadaardige agitatie aan de ene kant tot huilerige broosheid aan de andere kant. Op een gegeven moment kan misschien een duidelijker onderscheid gemaakt worden wanneer welke variatie waarschijnlijker optreedt, maar op dit moment is dat nog niet mogelijk. Want hoewel deze problemen al meer dan 60 jaar op de radar verschijnen, hebben bedrijven en clinici elk onderzoek rondom dit thema tot nu toe weten te blokkeren.

Hoezo risico zelfdoding bij medicijnen op recept?

Medicijnen op recept, van antibiotica tot anticonceptiemiddelen, kunnen je risico op zelfdoding verhogen door het triggeren van:

  • een depressieve of dysfere (dysforie) toestand
  • angst
  • agitatie of akathisia
  • ontremming (desinhibitie)
  • psychotische (psychose) of delirante toestanden (delier, delirium)
Terug naar boven

Welke medicijnen kunnen een risico voor je vormen?

De door RXiSK samengestelde lijst bevat meer dan 500 afzonderlijke geneesmiddelen die problemen veroorzaken. De meeste van deze medicijnen worden onder veel verschillende handelsnamen op de markt gebracht en kennen soms tot wel honderd verschillende handelsnamen als we rekening houden met taalvariaties. Veel medicijnen worden in combinatie met andere medicijnen op de markt gebracht – soms met 3 of 4 of méér medicijnen gebundeld in dezelfde pil – met als gevolg dat je je misschien niet realiseert welke medicijnen je gebruikt. De etikettering van de medicijnen kan per land verschillen: op sommige etiketten staan de risico’s in de kleine lettertjes en op etiketten vermeld terwijl bij hetzelfde medicijn in andere landen de risico’s helemaal niet vermeld worden.

In totaal zijn er in Noord-Amerika en Europa meer dan 40.000 verschillende medicijnen,onder verschillende handelsnamen,2 die je depressief, onrustig (geagiteerd) of suïcidaal kunnen maken. Ruwweg 20% van de genoemde medicijnen die in een land op de markt zijn, kunnen de genoemde risico’s voor je opleveren. Ruwweg 33% van ons gebruikt er één van.

In oktober 2023 gebruikten 6,7 miljoen inwoners van Nederland een geneesmiddel in vaste orale vorm. Dat is ruim een derde van alle inwoners. Van hen slikten bijna 2,5 miljoen mensen (36%) meer dan drie stuks per dag. Bijna 400.000 mensen slikten meer dan tien stuks per dag, van wie ongeveer 110.000 mensen meer dan vijftien stuks slikten.

De hoeveelheid pillen per dag neemt toe met de leeftijd. Vanaf de leeftijd van 40 jaar slikte een gemiddelde geneesmiddelgebruiker twee pillen per dag. Bij 55-plussers waren dat er drie en bij 70-jarigen vier pillen. Boven de 80 jaar werden gemiddeld vijf stuks geslikt, het hoogste gemiddelde van alle leeftijdsgroepen. (Bron: Pharmaceutisch Weekblad en Stichting Farmaceutische Kengetallen.

Of de depressie, onrust (agitatie) of suïcidale klachten  voortkomen uit jou of het middel dat je slikt is moeilijk te onderscheiden. Dit komt omdat we allemaal verschillend zijn. Een medicijn waardoor de ene persoon zich beter voelt omdat het volgens wens de hartslag vertraagt, kan een andere persoon suïcidaal maken en diens hartslag juist doen opjagen.

Bedrijven spelen hierop in; ze verkopen het gemiddelde effect van hun medicijn als het enige effect. Als er iets anders dan gemiddeld met je gebeurt, wordt dat gezien als een anekdote (een toevallige uitzondering gekoppeld aan jou als persoon). Het is verbazingwekkend dat bedrijven hiermee wegkomen. Zelfs al staat de depressie, angst of suïcidaliteit die je ervaart genoemd op het etiket van het medicijn dat je gebruikt, dan nog kan je arts de neiging hebben om zijn of haar ogen ervoor te sluiten en de problemen aan jou te koppelen in plaats van aan het middel, zelfs als het voor jou wèl overduidelijk is en je dat ook zo benoemt. Maar ook als jij zelf geen link legt tussen jouw veranderde gevoelens en het veranderde medicijn, kan je arts nalaten je te melden dat de symptomen die je hebt een gevolg kunnen zijn van het middel. In de praktijk horen we nog te vaak dat een arts verkiest om meer medicatie toe te voegen om symptomen te bestrijden, wat het probleem in de regel zal verergeren. Zoals het genoemde artikel in JAMA namelijk al liet zien, wordt het risico om dysfoor, akathisisch of suïcidaal te raken verdrievoudigt als je drie of meer middelen gebruikt die dit probleem kunnen veroorzaken. In de psychiatrie is polyfarmacie een gekend probleem. Zie introductie van “Polyfarmacie en iatrogene schade, de gevolgen van behandeling door Maurice Martens”:

“Van mensen met een ernstige psychische aandoening (epa) is bekend dat zij gemiddeld 15 tot 20 jaar korter leven dan de algemene bevolking. Een van de voornaamste oorzaken is een slechtere algemene gezondheid, vaak mede ten gevolge van een ongezonde leefstijl. Daarnaast is er bij mensen met een epa vaak sprake van langdurig medicatiegebruik en veelvuldig sprake van polyfarmacie. Ook neemt de hoeveelheid psychofarmaca en onlogische medicatiecombinaties toe. Onlogische medicatiecombinaties zijn bijvoorbeeld hoogpotente met laagpotente antipsychotica of combinaties van benzodiazepines bij een en dezelfde patiënt. Onlogische medicijncombinaties verhogen het risico op nadelige effecten zoals het vallen door sedatie, metabole ontregeling en bewegingsstoornissen. Deze nadelige effecten zijn dan het gevolg van een farmacologische behandeling waarbij onvoldoende aandacht was voor de mogelijke iatrogene schade die de patiënt kan oplopen.”

Als je drie of meer psychotrope middelen gebruikt, is het eerder waarschijnlijker dan niet, dat een aanzienlijk deel van je zenuwproblemen voortkomen uit je medicatie. Het probleem met psychotrope middelen is dat je tegen de tijd dat je dit leest misschien al bijna op of al voorbij het ‘point of no return’ bent. Dat wil zeggen dat terugkeren naar een punt waarop je medicatie je probleem nog niet veroorzaakt had erg moeilijk kan zijn.

Hoe is de lijst samengesteld?

Bij sommige medicijnen op de lijst wordt expliciet gewaarschuwd voor zelfmoord zoals bij de medicijnen tegen huidaandoeningen en bij antidepressiva. Andere middelen, zoals anti-epileptica en stemmingsstabilisatoren, vertonen verhoogde risico’s op akathisia en suïcidaliteit in klinische onderzoeken, zelfs gelijkwaardig aan die van huidmedicijnen en antidepressiva, maar vertonen geen expliciete waarschuwing op de bijsluiter omdat bedrijven de verplichting om te waarschuwen hebben weten te omzeilen.

De meest voorkomende bron van informatie is onderaan op de bijsluiter te vinden. Daar waar bedrijven de ‘overige bijwerkingen’ beschrijven die aan hen gemeld zijn, bijvoorbeeld door patiënten en artsen. De meeste voorschrijvers en voorgeschrevenen die dit lezen zullen het interpreteren als: “Weet je, een stel moeilijkdoeners heeft contact met de fabrikant opgenomen en verteld dat hun medicijn depressie, agitatie, psychose, suïcidaliteit of homicidaliteit veroorzaakt. In het belang van transparantie vermeldt de fabrikant de meldingen op het etiket, maar er is natuurlijk geen oorzakelijk verband gelegd.”

De realiteit is anders. Deze meldingen van depressie, agitatie, psychose, suïcidaliteit of homicidaliteit (moordzucht) worden alleen op het etiket van medicijnen gezet als het bedrijf het geval tot in detail heeft onderzocht en geen andere manier kan vinden om het probleem te verklaren dan dat het werd veroorzaakt door hun medicijn.

Terug naar boven

Als het je overkomt…

Genoemde problemen kunnen zich voordoen bij het starten, stoppen, switchen en veranderen van de dosis van een geneesmiddel. Ze kunnen zich meteen voordoen – binnen een uur na je eerste dosis of een verandering van dosis – of het kan weken duren voordat ze zich voordoen.

Depressie bouwt zich langzaam op, onrust en agitatie treden sneller op. Als je een zenuwprobleem ontwikkelt, is het medicijn dat je gebruikt veel kans de meest waarschijnlijke oorzaak. Je mentale problemen kunnen zelfs het gevolg zijn van de oogdruppels die je gebruikt.

Niemand mag automatisch aannemen dat als iemand een medicijn gebruikt voor een mentaal probleem, een zelfmoord, plotse terugval of totale ineenstorting voortkomt uit hun “ziekte”. Zelfdodingen komen vaker voor bij mensen die medicijnen gebruiken voor psychische stoornissen dan bij mensen die hiervoor geen psychiatrische medicijnen gebruiken. De grootste moeilijkheid is om de juiste respons van een voorschrijver te krijgen als je vermoedt dat een medicamenteuze behandeling jou, je partner of een kind problemen bezorgt. Omdat wisselende middelen bij wisselende personen, wisselende resultaten laten zien, maakt dat het lastig om elkaar echt goed te kunnen begrijpen, zeker omdat genoemde klachten ook onderdeel van de aandoening kunnen zijn. Maar waar veel sterke koffie drinken de één hartkloppingen kan geven of onrustig kan maken, kan het een ander juist ‘goed doen’ door te helpen om beter te functioneren. Dat is bij voorgeschreven medicatie niet anders, wat de een kan helpen, kan een ander schaden.

Als je je slechter gaat voelen door je behandeling, is je arts mogelijk wel of misschien ook niet de juiste persoon om naar toe te gaan. Het begrip van artsen dat behandelingen dit soort problemen kunnen veroorzaken is wankel. Veel kans zal het advies van de voorschrijver zijn om de ingezette behandeling te blijven volgen of zelfs de dosis te verhogen. Dit is uiteraard een verkeerd advies als het de behandeling zelf is die het probleem veroorzaakt.

Ben je ervan overtuigd dat het medicijn jouw probleem of dat van je naaste is, dan is het beste advies om de dosis te verlagen of (als het juist verlaagd was) terug te verhogen met hele minimale stapjes. Te overwegen is ook om misschien te stoppen met de behandeling. Als het na verloop van tijd beter gaat, is dit een belangrijke aanwijzing voor de rol van de behandeling in herstel. Is het probleem ontstaan na het stoppen met een bepaald medicijn, kan het beste advies zijn om de behandeling te hervatten met een microdosis en te kijken wat er gebeurt. (Zie blog over Kindling).

De lijst: 500+ medicijnen die depressie, agitatie en (zelf)moord (acathisie) kunnen veroorzaken

Terug naar boven

Wat betekenen medicijnwaarschuwingen?

Ze betekenen dat de medicijnen waarop de waarschuwing betrekking hebben, zelfs wanneer ze worden gebruikt zoals voorgeschreven, suïcidaliteit, moorddadigheid, agitatie of verwarring kunnen veroorzaken.

What does akathisia look like? - MISSD

Als je één van de in de lijst genoemde medicijnen gebruikt en suïcidaal, moorddadig, verward of geagiteerd voelt, betekent dit overigens niet noodzakelijk dat het medicijn dit bij je heeft veroorzaakt. Mocht je al een poos de medicijnen gebruiken, en het ging goed met je, maar je wordt nu toch suïcidaal of geagiteerd als reactie op voorvallen die op meerderen onder ons dat effect zouden hebben, dan is het niet waarschijnlijk dat jouw medicijn de oorzaak hiervan is. Als hetzelfde gebeurt, volkomen onverwachts en zonder duidelijke reden, terwijl je net met nieuwe medicatie gestart, gestopt, opgehoogd of afgebouwd bent, dan is dat eerder het geval.

Er kunnen ook externe factoren veranderen waardoor het medicijn indirect toch een factor is. Zo kan bijvoorbeeld het starten of stoppen met roken de medicijnspiegel van sommige psychofarmaca toxisch veranderen. Roken (specifiek de polycyclische aromatische koolwaterstoffen in tabak) veroorzaakt een daling van medicijnspiegels. Stoppen met roken veroorzaakt, omgekeerd dus, een stijging van medicijnspiegels. In dat geval zal de dosering dan ook verlaagd moeten worden om bijwerkingen te voorkomen. Wanneer men de link niet legt, kunnen klachten aan het roken toebedeeld worden die feitelijk horen bij de medicijnwerking.

Een ander voorbeeld is een verandering in het metabolisme. De lever is de belangrijkste verantwoordelijke voor het metabolisme van geneesmiddelen. Het bevat enzymen die geneesmiddelen doorgaans afbreken of inactiveren. De snelheid waarmee een lichaam medicijnen metaboliseert, kan zowel de werkzaamheid als de toxiciteit van het medicijn beïnvloeden. Als een lichaam een ​​medicijn te snel metaboliseert, wordt mogelijk niet geprofiteerd van de voorgeschreven dosis. De dosis moet mogelijk worden verhoogd om een ​​therapeutisch effect te bereiken. Als een lichaam een ​​medicijn te langzaam afbreekt, blijft het langer actief en kunnen er bijwerkingen optreden. Er zijn diverse factoren die het metabolisme beïnvloeden zoals: genetische factoren (door een genetische variant of mutatie voor een CYP450-gen kunnen bepaalde medicijnen, zoals psychiatrische medicijnen, anders metaboliseren), coëxisterende aandoeningen (bijvoorbeeld chronische leveraandoeningen, nierdisfunctie of gevorderd hartfalen), geneesmiddel- en voedselinteracties, en de leeftijd (net als baby’s en kinderen hebben oudere volwassenen vaak kleinere doses per kilo lichaamsgewicht nodig, vergeleken met jonge of middelbare volwassenen).

De aandoeningen, zelfs de mentale gezondheidsproblemen waarvoor we voorgeschreven medicijnen krijgen, veroorzaken zelden zelfmoord. De medicijnen maken eerder suïcidaal dan de aandoening, zèlfs in het geval van schizofrenie. Ondanks dit vermelden hulplijnen en websites voor suïcidepreventie nóóit dat een medicijn een oorzaak kan zijn.

Terug naar boven

Waarom vermelden websites en hulplijnen voor suïcidepreventie niets over dit fenomeen?

De hulplijnen of websites hebben juridisch advies gekregen dat het bespreken van deze kwesties door hen met jou zou betekenen dat ze geneeskunde uitoefenen. Niemand die deze lijnen bemant is hiertoe opgeleid. Maar zelfs als het artsen waren, dan nog kan het beoordelen of jouw medicijn jouw probleem veroorzaakt beter gedaan worden door de behandelend arts die je kent ​​en die je heeft gezien tijdens en na de behandeling.

Toch is Antidepressantrisks.org een petitie gestart. Zij willen graag dat wanneer iemand contact zoekt met een preventiedienst, de volgende vraag wordt gesteld:

“Bent u onlangs begonnen met het gebruiken van medicijnen die suïcidale gedachten als bijwerking hebben of heeft u onlangs van een dergelijk medicijn de dosering gewijzigd of bent u ermee gestopt?”

De meeste mensen weten niet dat zelfmoordgedachten een dodelijke bijwerking zijn van bijvoorbeeld medicijnen die bedoeld zijn om depressies te bestrijden. Uit gegevens van klinische onderzoeken blijkt evenwel dat antidepressiva bij ten minste 2%-5% van de mensen een paradoxaal effect kunnen hebben en ervoor kunnen zorgen dat mensen suïcidaal worden. Dit geldt zelfs voor gezonde vrijwilligers. 

Zoals psychiater en vooraanstaand expert Professor David Healy zegt: “Hoewel van zelfmoordpreventiediensten niet verwacht kan worden dat ze medisch advies geven, kunnen ze bellers wel wijzen op de mogelijkheid dat hun problemen door medicatie veroorzaakt kunnen worden. En dat, mocht die kans bestaan, ze terug moeten gaan naar hun voorschrijvend arts of verder medisch advies in moeten winnen.”

Je kunt hier de petitie vinden en tekenen.

Veroorzaakt een medicijn of iets anders het probleem?

Om vast te stellen of een medicijn een probleem veroorzaakt, gelden de volgende basisregels:

  • Is het probleem ontstaan ​​nadat je met de medicatie bent begonnen?
  • Werd het probleem erger toen de dosering van het medicijn werd verhoogd?
  • Als de persoon de dosering van het medicijn verlaagde, werd het probleem dan minder?
  • Als de persoon met de medicatie stopte, verdween het probleem dan?
  • Als het medicijn opnieuw werd ingevoerd, kwam het probleem dan terug?

Het helpt als de persoon die de behandeling ondergaat zelf het gevoel heeft dat het medicijn het probleem veroorzaakt, bijvoorbeeld omdat:

  • Ze dit probleem al eerder hebben gehad met dit of een verwant medicijn
  • Ze weten welke problemen hun ziekte veroorzaakt en dit anders voelt
  • Ze onderscheid kunnen maken tussen suïcidaliteit veroorzaakt door een ziekte en door een medicijn

Bij antidepressiva, antipsychotica en benzodiazepinen kan het nog ingewikkelder worden:

  • Het probleem kan zich voor het eerst ook pas voordoen bij het verlagen van de dosis of het stoppen met het medicijn
  • Het probleem kan zich pas enige tijd na het stoppen met het medicijn openbaren
  • Het probleem kan verdwijnen als je het medicijn opnieuw gebruikt

Artsen zijn te vaak de vaardigheden kwijtgeraakt om te herkennen wanneer een behandeling een probleem veroorzaakt. Dit komt deels doordat je tegenwoordig in de klinische praktijk vaak wisselende artsen ziet. Een met jou bekende arts kan je beter helpen als hij/zij een verschil in je kan waarnemen, aanvoelen of horen ten opzichte van de laatste keer dat hij/zij je zag – ervan uitgaande dat hij/zij jou ziet in plaats van zich te verliezen in je dossier op diens computer.

Terug naar boven

Anatomy of an Industry

Farmaceutische bedrijven verbergen niet langer hun financiële invloed op elke fase van het onderzoeksproces naar nieuwe (psychiatrische) medicijnen. Dit kwartaalthema door Robert Whitaker brengt de bevooroordeelde opzet van onderzoeken, het verdraaien van de resultaten en het vervolgens aanprijzen van de medicijnen bij voorschrijvers in beeld. Concluderend wijst alles op een proces dat het commerciële doel belangrijker acht dan de samenleving te voorzien van een eerlijke wetenschappelijke beoordeling van de risico’s en voordelen van een geneesmiddel, alsmede de vraag te beantwoorden of het voordeel klinisch zinvol is. Het “kader” van de wetenschap wordt gebruikt om het publiek te misleiden in plaats van te informeren.

Video “Antidepressant Dysregulation Syndromes”

Een webinar van Mad in America over Antidepressant Dysregulation Syndromes in samenwerking met Prof. David Healy introduceerde het idee dat afbouwen misschien niet de enige manier is om een ​​aantal van de problemen op te lossen die SSRI-antidepressiva kunnen veroorzaken. Voorstanders van afbouwen wekken soms de indruk dat afbouwen de enige legitieme oplossing is, waardoor er weinig of geen ruimte is voor de mogelijkheid dat andere middelen zouden kunnen helpen. Hierover meer in dit webinar:

A New nderstanding of Drug Dysregulation Syndrome and how to manage it

***Pagina samengesteld door Monique Timmermans – Gereviewd op 08-01-2025 door Pauline Dinkelberg, Vereniging Afbouwmedicatie – Geïllustreerd door Annemarie van Essen***

© 2021 Mad in the Netherlands