Het is bekend dat het autonome zenuwstelsel heftig reageert bij het meemaken van ernstige bedreiging. Het moment, de frequentie en de ernst bepaalt de impact op de lange duur. Maar ook de mate waarin iemand steun en bescherming ervaart van zijn sociale omgeving is heel bepalend! Was je alleen met je pijn? Als je op jonge leeftijd niet wordt voorzien in voldoende bescherming en zorg dan komt de verbinding en daarmee de hechting in het gedrang. Er is dan wel hechting maar het is een onveilige hechting. Hoe kun je met de kennis van de polyvagaal theorie naar een veiliger gevoel komen? Daarover gaat deze blog.

In mei 2020 schreven we over het Hurdalsjøen Recovery Centre, een particulier psychiatrisch herstelziekenhuis ongeveer veertig minuten ten noorden van Oslo. Het ziekenhuis werd opgericht door Ole Andreas Underland met als doel patiënten desgewenst medicatievrije zorg te bieden en ondersteuning bij het afbouwen van psychiatrische medicatie. Bob Whitaker spreekt met Ole Andreas om het succes van de baanbrekende aanpak van het Hurdalsjøen Recovery Centre te bespreken dat desondanks met de toekomst wordt bedreigt. Een voorbeeldziekenhuis dat precies werkt zoals patiënten, VN en WHO wensen, kan zomaar haar deuren moeten sluiten...

Door de immens zware start van haar leven ontstond rond haar tweede levensjaar niet één solide 'ik', maar een 'ik' die bestond uit meerdere delen. Elk deel droeg op geheel eigen wijze een stukje van de verborgen traumatische herinneringen. De schrijfster van deze hoopvolle blog legt uit dat de delen haar wilden beschermen en hoe het haar lukte ze steeds meer te integreren.

Hoewel het steeds meer bekendheid krijgt, ontkent de meerderheid nog steeds het bestaan van satanisch ritueel misbruik. Vaak tegen beter weten in. De gruwelijkheden zijn gewoon te erg om te kunnen geloven. Hoe begrijpelijk dat ook is, het is enorm schadelijk voor de slachtoffers, zoals de schrijfster van deze blog die als kind jarenlang zelf slachtoffer was van deze mensonterende praktijken. Een blog voor alle gewezen slachtoffers die moederziel alleen strijden en snakken naar erkenning en de kleintjes die nu in eenzaamheid lijden. Laten we niet wegkijken…

Volgens het Trimbos-instituut hadden 43,7 procent van de studenten ergens tussen november 2019 en maart 2022 een psychische aandoening. Vrijwel gelijktijdig met dit bericht maakte het Britse NHS gelijksoortige verontrustende cijfers bekend. De schrijfster van deze blog vindt díe resultaten absolute onzin. Wat het onderzoek aantoont is dat onze maatschappij onze kinderen schaadt; ze zijn depressief en angstig omdat ze (terecht) hun toekomst als onzeker, onrechtvaardig, kwetsbaar en desastreus voor het milieu zien. Hoe durven we kinderen en tieners te vertellen dat hun manier van omgaan met deze wereld een stoornis is en hen verantwoordelijk stellen voor de problemen in hun omgeving? Het lijden van deze jongeren geeft aan dat verandering nodig is, maar wat het brengt is een diagnose.

Dat de geestelijke gezondheidszorg in Nederland aan vernieuwing toe is, wordt door niemand meer ontkend. Core Process Psychotherapy (CPP) is in het Verenigd Koninkrijk een reguliere vorm van therapie en biedt voor cliënten een unieke combinatie van een langdurige therapeutische relatie en mindfulness-based ervaringsgericht/lichaamsgericht (trauma)werk. Dit artikel laat zien hoe uniek deze vorm van therapie is en hoe die naadloos aansluit op de wensen voor vernieuwing in de Nederlandse GGZ.

Als er iets is dat in de geestelijke gezondheidszorg voor discussie zorgt, dan is het wel het begrip ‘ziekte-inzicht’, en met name het gebrek daaraan. Wanneer een cliënt anders over zijn behandeling denkt, zegt zijn hulpverlener regelmatig dat de cliënt geen inzicht in zijn psychische moeilijkheden heeft. Maar als hij het eens is met de behandelaar, heeft hij inzicht en heet hij coöperatief. Deze blog gaat wat dieper in op de verschillende manieren waarop er naar het begrip ‘gebrek aan ziekte inzicht’ gekeken wordt.

We zijn er aan gewend geraakt om te geloven dat het medische systeem alle antwoorden heeft op onze geestelijke en lichamelijke gezondheidsproblemen. Maar als het gaat over mensen die psychiatrische medicijnen gebruiken en ervan af willen, kunnen psychiatrische afdelingen en detox-klinieken nog veel van onze online-gemeenschappen leren op het gebied van ervaringskennis en collegiale steun.

Deze blog beschrijft wat stress is, hoe chronische stress ontstaat, wat de gevolgen ervan op de hersenen en het lichaam zijn en hoe je door bewegen de stress kunt verminderen. Een interessante blog die deze ingewikkelde materie begrijpelijk maakt.

Een blog over afhankelijkheid van een voorgeschreven benzodiazepine en het bagatelliseren ervan. “Hij was niet geïnteresseerd in het onderzoek dat ik had gedaan en mijn bevindingen. Ik vond verhalen, artikelen, blogs, video's, podcasts, boeken, publicaties en mensen die zich inzetten om mensen met soortgelijke klachten als ik door de kwelling heen te helpen. Mijn arts bekeek of overdacht er niets van. Ik ervoer ontwenning en had te maken met een onttrekkingssyndroom. Mijn geval was er een schoolvoorbeeld van. Desondanks richtte mijn arts zich alleen op wat híj wist. Híj maakte zich geen zorgen.”

Blog over helse klachten ontstaan bij afbouw na kortdurend gebruik van Gabapentine voorgeschreven voor zenuwpijn na het doormaken van Covid. Omdat het middel niet hielp tegen de klachten, wilde Matt het afbouwen. Dit bleek niet zo makkelijk als het klinkt. Alle zinvolle informatie moet hij uiteindelijk in facebookgroepen vinden. De kennis van artsen is ontoereikend en de informatie op medische websites blijkt niet in overeenstemming met zijn dagelijkse realiteit. Matt hoopt dat door het delen van zijn verhaal “tenminste één iemand er iets aan heeft”.

"Je wordt geboren en iedereen staat al boven je wiegje. Je hebt niets te kiezen. Als baby moet je ervan uit mogen gaan dat je welkom bent, en met de hoop dat ze het goed met je voor hebben. Ik ben er wel achter gekomen dat je leven grotendeels bepaald wordt door waar je wiegje staat en de omgeving waarin je opgroeit." Toon Walravens vertelt open over zijn thuis, zijn (zorg)helden, begrip, vertrouwen, kansen en menselijkheid. Een ode aan de forensische zorg en aan zijn geliefde.

Toon Walravens, legt in deze eerste van twee blogs, op informatieve wijze uit wat forensische zorg en TBS inhoudt en wanneer iemand er voor in aanmerking komt. Daarnaast vertelt Toon over zijn werkplek, de forensisch psychiatrisch kliniek 'De Woenselse Poort' en welke soorten intensieve zorg binnen deze beveiligde omgeving worden aangeboden.

Rokus Loopik heeft in de ruim 40 jaar dat hij werkzaam is in de GGZ, verschillende innovatieve programma’s uit andere landen in Nederland geïntroduceerd waaronder Housing First. Housing first is een geweldige en tevens succesvolle aanpak om dakloosheid op te lossen. Dit jaar claimde staatssecretaris Martijn van Ooijen dat Housing First de komende tien jaar in Nederland de belangrijkste aanpak is om dakloosheid tegen te gaan. In deze blog vertelt Rokus over Housing First en de Housing First Werkers. Een aangename kennismaking.

Ouders vertellen het treurige en heftige verhaal van hun dochter Catherine, een kind verloren in de psychiatrie. Het oorspronkelijke artikel werd veelvuldig gelezen en riep veel reacties op. De ouders wendden zich tot de professionele hulpverlening toen ze wanhopig hun dochter Catherine wilden helpen. Ze kwamen vast te zitten in een systeem. In plaats van dat hun dochter werd geholpen, verwoestte het haar leven verder. Een blog over trauma, nevenwerking van psychofarmaca, polyfarmacie, iatrogene schade, dwang, ECT en ouders die nog dagelijks achtervolgd worden door “wist/had/kon-ik-maars” omdat ze zelf onwetend waren en vertrouwden op veronderstelde deskundigheid.

Een kennismaking met RLC Nei Skoen. Dit initiatief is geïnspireerd op de door peers gerunde Londense Recovery Colleges en de Recovery Learning Community in Massachusetts. In Helmond is midden in de wijk een drempelloze, kleurrijke plek gecreëerd waar mensen zich met elkaar verbonden voelen. Iederéén is welkom. Bezoekers worden uitgenodigd om nieuwe kennis op te doen en eigen kennis te delen.