BLOGS

Op deze pagina vindt u vertaalde blogs van Mad in the World en eigen blogs van Mad in the Netherlands.

Blogs

Ervaringsdeskundige en professioneel specialist hoogbegaafdheid Larinda Bok ervaart dagelijks hoe mensen met kenmerken van hoogbegaafdheid worstelen met het leven door een negatief en onrealistisch zelfbeeld enerzijds en een groot verlangen naar betekenisgeving en het begrijpen van de zin van het bestaan anderzijds. Door hun vele waaromvragen ervaren ze regelmatig onbegrip. Zodoende voelen velen van hen zich eenzaam. Dat kan anders, aldus Larinda, bijvoorbeeld dankzij ACT-therapie.
Recente ontwikkelingen in de GGZ, zoals het kleiner maken en het bagatelliseren van psychiatrische aandoeningen, leiden niet vanzelf tot passende zorg voor iedereen. Wachtlijsten, krapte van personeel, de miljoenenverliezen van de GGZ-instellingen en de toeloop van steeds meer mensen met een gezondheidsprobleem ondermijnen een noodzakelijke basis. Dit gaat voorbij aan de mensen die last hebben van een ernstige psychiatrische aandoening, aldus het pleidooi van deze blogger.
In een blogserie zal Anoeska Dam (overlever, ervaringsdeskundige, professional) ingaan op de soorten van huiselijk geweld, de tactieken die hierbij komen kijken, de patronen, de signalen en gevolgen. Ze zal ook stilstaan bij geweld dat doorgaat na of tijdens de scheidingsperiode. Daarnaast zal ze methodieken, zienswijzen en therapieën uitwerken. In deze eerste introductieblog beschrijft ze verschillende vormen van huiselijk geweld zoals deze in Nederland bekend zijn.
Ronald de Caluwé en Saskia Ebus starten vanaf 8 maart 2024 met een rustige, veilige online groep op vrijdagochtenden voor compassievol lichaamswerk met mensen die een chronisch geactiveerd stresssysteem hebben door GHIA, ontwenning, long covid, fibromyalgie of andere soortgelijke langdurige klachten.
Dit verhaal gaat over hoe verkeerde begeleiding bij het afbouwen van psychofarmaca en een foutieve voorstelling van de realiteit mensen enorm kan schaden. Dit verhaal is verzoenend van aard en een oproep tot gezamenlijk optrekken. Waar de gevolgen voor Anniek en haar naasten drastischer zijn vanwege haar euthanasie dan die van de voorschrijvend artsen die zullen moeten dealen met het idee dat ze niet juist geïnformeerd waren, en dus patiënten te vaak onjuiste informatie verstrekten en niet zorgvuldig genoeg behandelden, mag gezegd worden dat allen onderdeel zijn van hetzelfde verstikkende systeem. Totdat we samen besluiten om het anders te gaan doen...
Als mensen over iatrogene schade praten met enige passie dan voelt dat voor de toehoorder vaak als ongemakkelijk en abnormaal. De neiging tot pathologiseren kan logisch lijken. De schrijver van deze blog stelt zichzelf de vraag of zijn gedrag ten gevolge van zijn ontwenningsproces gebaat is bij de diagnose van PTSS. Of is bepaald gedrag noodzakelijk om de eigen grenzen te leren bewaken en tot voldoende zelfvertrouwen te komen om een gezonde volgende stap in herstel te kunnen maken?
Naar aanleiding van een School Shooting in Florida opperden autoriteiten diverse plannen zoals meer controle krijgen over jongeren en het bewapenen van leraren. De schrijver van deze blog heeft vele tieners gesproken die zich emotioneel verbonden voelden met de woede, vervreemding en hopeloosheid van schoolschutters. Waar hij de samenleving niet kan veranderen, kent hij wel een wondermiddel om hun vertrouwen te vergroten: een wederzijds respectvolle en liefdevolle relatie met een geweldloos persoon.
De Noorse artieste Kjellaug heeft een lied gemaakt over hoe een psychiatrische behandeling met een gemedicaliseerde visie eruit kan zien. Het lied is voor iedereen die enige voeling heeft met het onderwerp ‘geestelijke gezondheidszorg’. De indrukwekkende (naar het Nederlands vertaalde) tekst brengt de intense gevoelens ten gevolge van het (gedwongen) medicamenteus behandelen tijdens een opname in een instelling onder de aandacht.
Iemand met wanen praat over échte ervaringen, zij het soms in meer of mindere mate metaforisch. Deze uitingen zouden niet zomaar als betekenisloze waanvoorstellingen beschouwd mogen worden. Dankzij de hallucinaties kan iemand misschien voor het eerst in diens leven in contact komen met traumatische ervaringen uit het verleden. De dialogische praktijk kan helpen om er woorden aan te geven. Een overweging naar aanleiding van Seikkula’s boek ‘Dialogue Heals – But Why?’.
De schrijver van deze blog is als kind mishandeld. Dat is het lichaam nog niet vergeten. Therapie behelst echter enkel praten. Er is geen consensus over aanraking in psychotherapie met de juiste intentie. Dit terwijl we inmiddels weten dat veel oud leed in het lichaam wordt vastgezet. De schrijver van deze blog motiveert de wenselijkheid van lijfelijk contact in therapie vanuit diens ervaring als patiënt en vanuit de rol als psychotherapeut. Een eerlijke en mooi geschreven blog van Mad In South Asia die aanzet tot nadenken en navoelen.
Hoewel wij mensen complexe wezens zijn is de manier hoe we op gevaar reageren niet zo verschillend. De schrijfster van deze blog ziet een verband tussen trauma en Covid. Covid was (en is) een traumatische ervaring voor het lichaam en voor ons menszijn. Dit maakt dat onze overlevingsmechanismes automatisch actiever zijn geworden. Het versterkte daarom het gevoel van onveiligheid. Als ons systeem (het lichaam) eerder onveiligheid heeft ervaren (trauma of extreme stress) zal ons systeem eerder geneigd zijn overalert te worden. Vanuit deze gedachte is de veiligheid in het lichaam vergroten het meest helpend in herstel.
Hoe komt het dat sommige mensen ernstige ontwenningsverschijnselen ervaren als ze stoppen met hun antidepressiva terwijl anderen weinig of geen problemen ondervinden? Wie zijn deze ernstige gevallen? Kunnen we ze al identificeren vóórdat ze aan een antidepressivum beginnen? Is er een mogelijk verband tussen bipolariteit en ontwenningsverschijnselen?
Als iemand die al 30 jaar stemmen hoort en al 27 jaar gebruiker/overlevende is van de psychiatrie zou Owen, net zoals de acteur en presentator Stephen Fry dat onlangs deed, kunnen zeggen dat ‘de psychiatrie’ hem gered heeft. Maar hij zou evengoed kunnen zeggen dat hij er jammerlijk door in de steek gelaten is. In deze blog pleit hij ervoor om meer naar mensen met doorleefde ervaring te luisteren. Ook (of juist?) als deze geluiden, net als de zijne, meer kritisch zijn.
De persoon met de verslaving maakt vaak het trauma binnen het familiesysteem pijnlijk zichtbaar. Verslaving is een laatste optie na een leven lang in stress. Clean worden kan nog op wilskracht maar als de lading van trauma achterblijft in het lichaam, zal blijvend herstellen van een verslaving niet meevallen. Volgens de schrijfster van deze blog is de veiligheid in het lichaam vergroten een sleutel voor deze complexe problematiek.
Met de kritische artikelen die we publiceren over de (neven)werking van antidepressiva en het de moeilijkheid om het middel af te bouwen, hebben sommige lezers het gevoel dat ze zich zouden moeten schamen voor hun pilgebruik. Dit zien we als redactie toch wat genuanceerder. Daarom hebben we Saskia Ebus gevraagd en bereid gevonden om een blog te schrijven die bijdraagt aan een breder perspectief bij het nadenken en discussiëren over antidepressiva.
Moe zijn lijkt wel de nieuwe norm te zijn. Misschien komt dat omdat het druk hebben de afgelopen jaren de norm was. Zoals Georges Vigarello in zijn boek 'A History of Fatigue' beschrijft, heeft onze culturele context een grote invloed op wanneer we moe zijn (in de middeleeuwen was er geen burn-out) en wie moe mag zijn (in de middeleeuwen kregen de soldaat, de reiziger en de pelgrim voorrang boven de arbeider). Vermoeidheid is een materiële, spirituele en psychologische realiteit en het bestuderen van de geschiedenis ervan is het bestuderen van mens-zijn. Een hypothese van dit boek is dat het toenemende idee van het autonome "zelf" recht evenredig is met hoe moeilijk het is om grenzen, kwetsbaarheden, obstakels en zwakheden te accepteren, wat ironisch genoeg heeft geleid tot een groter gevoel van vermoeidheid.

Archief

Thema's