In deze lezing, georganiseerd door ISPS-US, bespreekt Robert Whitaker op basis van een historisch overzicht en van wetenschappelijke inzichten waarom de psychiatrische zorg (rondom psychose) radicaal veranderd zou moet worden. Hij beschrijft proefprojecten die deze gewenste vernieuwing al laten zien.

Psychische klachten beginnen volgens Nicky altijd met een disbalans in het reguleren van eigen en andermans emoties. Waar onveiligheid is (bij zorggever en/of vrager) kan geen echte veiligheid geboden worden maar wordt er veelal een schijnveiligheid aangeboden, gebaseerd op angst. Nicky kreeg zo al op zeer jonge leeftijd medicijnen voorgeschreven 'voor het leven'. Dit ontnam haar juist haar eigen innerlijke kracht en zelfredzaamheid en leerde haar van haar pijn weg te gaan en deze te verdoven. Als het bestaande zorgsysteem geen oplossing heeft voor hen die zo lijden dat het tot een besluit tot euthanasie aan toe leidt, dan betekent dat niet dat er geen oplossing is. De GGZ reikt enkel aan wat binnen het eigen vermogen ligt. Het zou goed zijn als het systeem diens eigen tekortkomingen wat meer zou aankijken.

De huidige klinische praktijkrichtlijnen inzake het afbouwen van een antidepressivum schieten ernstig tekort volgens artikel van Deense onderzoekers. Geen van de door hen gereviewde CPG's raadde expliciet het afbouwen of stoppen met antidepressiva aan of besprak hoe ontwenningsverschijnselen eruit zouden kunnen zien.

Veel mensen zeggen dat psychotrope middelen een laatste redmiddel zijn. Dat je eerst alles geprobeerd moet hebben voordat je ermee start. Ook veel artsen stellen iets dergelijks. Maar serieus? Is werkelijk alles geprobeerd voordat iemand begint met het nemen of voorschrijven van psychofarmaca? De schrijver van deze blog heeft een lijst met 120 mogelijkheden gemaakt om te verkennen en mee te nemen bij de afweging. De blog helpt tevens de gedachte 'dat mensen alles al geprobeerd hebben' bij te stellen.

"Alsjeblieft luister, verbind je met degene, ontneem iemand zijn vrijheden en zelfstandigheid niet, daar help je een mens niet mee", zegt Esther Verhoek, zich baserend op haar eigen ervaringen met (gedwongen) opname. Bert Stavenuiter vraagt zich hierop af: "Waarmee help je als naaste dan wel? Waar ligt de grens tussen zelf laten doen en ingrijpen? En wat kan iemand dan doen alleen of met een naaste?" Daarover meer in deze blog.

Blog over helse klachten ontstaan bij afbouw na kortdurend gebruik van Gabapentine voorgeschreven voor zenuwpijn na het doormaken van Covid. Omdat het middel niet hielp tegen de klachten, wilde Matt het afbouwen. Dit bleek niet zo makkelijk als het klinkt. Alle zinvolle informatie moet hij uiteindelijk in facebookgroepen vinden. De kennis van artsen is ontoereikend en de informatie op medische websites blijkt niet in overeenstemming met zijn dagelijkse realiteit. Matt hoopt dat door het delen van zijn verhaal “tenminste één iemand er iets aan heeft”.

Bespreking van het onderzoek over een casus met ketamine-ontwenning en introductie artikelen op Mad in America die aandacht geven aan issues rond ketamine en esketamine. Bijvoorbeeld het tolerantieprobleem en de promotie van de behandeling op basis van beperkte studies die bijwerkingen onderrapporteren en de ogen sluiten voor werking op lange termijn met slechts gebrekkige kennis over onttrekking.

Brooke Siem, schrijfster van May Cause Side Effects vertelt openhartig over haar leven met antidepressiva, haar suïcidale gedachten, het omgaan met medicijnontwenning en de acceptatie van het gevoel van pijn als basis voor herstel.

Uit een nieuwe studie in JAMA Network Open blijkt dat antidepressiva suïcide niet voorkomen. De onderzoekers concludeerden dat antidepressiva, antipsychotica en benzodiazepinen allemaal in verband konden worden gebracht met een toename van zelfmoordpogingen bij mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD). "Stemmingsstabilisatoren" hadden geen effect op het aantal suïcidepogingen. ADHD-stimulantia was de enige medicijnklasse die in verband werd gebracht met verminderde zelfdodingpogingen.