Terwijl de wereld in rep en roer is door COVID-19, werd een ingrijpende bekentenis door de Amerikaanse Food and Drug Administration gedaan over gevaarlijke benzodiazepine medicijnen (BZD’s). De FDA heeft toegegeven dat patiënten “lichamelijk afhankelijk” kunnen worden van deze middelen. Ook na slechts “enkele dagen” gebruik.
Door Shane Kenny – 2 December 2020
De FDA heeft ook toegegeven dat het abrupt stoppen met deze medicatie of het te snel verminderen van de dosering ervan kan leiden tot ernstige ontwenningsverschijnselen. Dit bevat ook “toevallen die levensbedreigend kunnen zijn”. En ze geven ook eindelijk toe dat deze ernstige ontwenningsverschijnselen “weken tot jaren” kunnen aanhouden.
Er is geen rapport opgesteld over de honderdduizenden klachten die bij hen zijn ingediend over BZD. De FDA heeft slechts 104 “gerichte case series” opgenomen in het FDA Adverse Event Reporting System (FAERS).
Thans onderkent de FDA een ernstig probleem voor degenen die BZD’s voorgeschreven krijgen:«Lichamelijke afhankelijkheid kan optreden wanneer benzodiazepinen gedurende enkele dagen tot weken aanhoudend worden ingenomen volgens voorschrift. Het abrupt stoppen of te snel verminderen van de dosering kan leiden tot ontwenningsverschijnselen. Hieronder toevallen, die levensbedreigend kunnen zijn.»
De verklaring vervolgt: «De huidige voorschrijfinformatie voor benzodiazepinen bevat geen toereikende waarschuwingen over de ernstige risico’s en schadelijke effecten die aan deze geneesmiddelen zijn verbonden, waardoor ze op incorrecte wijze kunnen worden voorgeschreven en gebruikt.»
Dit is een historische ommekeer voor de FDA. Ze keert hiermee terug naar de status van het agentschap dat nationale en internationale faam verwierf door in de jaren zestig te weigeren een vergunning af te geven voor Thalidomide. Hierdoor werd de VS behoed voor de wijdverbreide rampzalige geboorteafwijkingen die het middel veroorzaakte.
De FDA werd tien jaar geleden voor het eerst formeel verzocht de werkelijke gevaren van BZD’s te erkennen en te doen wat zij thans doet. Dit gebeurde in een burgerpetitie in 2010. Deze werd ondertekend door duizenden mensen die beschadigd raakten door voorgeschreven BZD’s en door bezorgde professionals, onder leiding van wijlen professor Heather Ashton. Zij was een gerenommeerd BZD-deskundige met internationaal aanzien. De petitie riep op tot een zwarte doos waarschuwing op de verpakking van BZD’s. Maar dat werd in 2015 verworpen middels een verrassende volledige ontkenning en algehele afwijzing van de gehele burgerpetitie. Vervolgens krabbelde de FDA in 2017 terug. De FDA gaf toe aan een verzoek van (slechts) een tweetal artsen voor een waarschuwing om BZD’s niet samen met opioïden te gebruiken. Op dat moment woedde de discussie over de opioïdensterfte.
FDA Adverse Event Reporting System (FAERS)
Het is de moeite waard om de door de FDA gebruikte 104 FAERS-zaken, ter bepaling van hun nieuwe standpunt over BZD’s, in context te plaatsen. Tot 2018 waren er bij FAERS 300.000 gevallen gemeld van klachten over BZD’s en de zogenaamde Z-drugs (voornamelijk slaappillen die, hoewel ze strikt genomen niet zijn geclassificeerd als benzodiazepinen, hetzelfde werkingsmechanisme hebben). Het aantal klachten over BZD’s overtrof tot 2018 de klachten over opioïden.
«Ongeveer 80% van de FAERS-gevallen beschreef de ontwenning van benzodiazepinen, waaronder CNS-effecten (bv. slapeloosheid, toegenomen angst of paniekaanvallen, geheugenstoornissen, depressie), cardiovasculaire effecten (bv. hartritme of hartfrequenties) en gastro-intestinale effecten (bv. buikpijn, misselijkheid, diarree). In sommige gevallen werd het begin van de afhankelijkheid al enkele dagen tot weken na de start van het gebruik van een benzodiazepine beschreven. Ook waren er variaties in de duur van de ontwenningsverschijnselen, die varieerden van weken tot jaren», aldus de FDA.
«Hoewel dit een kleine subgroep is van de FAERS-gevallen die in zijn algeheel voor benzodiazepinen zijn ontvangen, hebben we een gerichte casusreeks geselecteerd om de meest voorkomende meldingen van afhankelijkheid of ontwenning te identificeren. De meeste patiënten meldden dat afhankelijkheid en de daaropvolgende ontwenningsverschijnselen zich ontwikkelden, zelfs wanneer het benzodiazepine (clonazepam, alprazolam, lorazepam, diazepam, triazolam, of oxazepam) was voorgeschreven voor therapeutisch gebruik.»
Deze uitspraak is helder. De meeste patiënten meldden dat fysiologische afhankelijkheid en bijwerkingen optraden wanneer zij therapeutische doses van de voorgeschreven BZD’s innamen. Ook de verklaring “ontwenningsverschijnselen die weken tot jaren duurden” is duidelijk. Dit is een overduidelijke erkenning door de FDA van door BZD’s veroorzaakte letselsyndromen, waar sommige patiënten nog lang na het stoppen van het gebruik van deze middelen last van hebben. Dit langdurige letselsyndroom ná het staken van BZD’s werd meer dan 30 jaar geleden publiekelijk onthuld in medische studies door twee vooraanstaande internationale experts op het gebied van de medicatie, de professoren Heather Ashton en Malcolm Lader.
Benzodiazepines; een medische ramp (2016)
In mijn documentaire uit 2016, “The Benzodiazepine Medical Disaster” zei wijlen professor Lader dat hij veertig jaar lang had geprobeerd de medische wereld ervan te overtuigen dat precies dit aan de hand was – mensen ontwikkelen klachten bij voorgeschreven therapeutische doses BZD’s.
De FDA klaagt over het gebrek aan epidemiologisch onderzoek naar deze geneesmiddelen. Actievoerders vragen hier echter al tientallen jaren om. De vraag blijft waarom de FDA geen gedetailleerd onderzoek laat uitvoeren naar het enorme aantal klachten waarover zij beschikt. En waarom verzoekt zij de gezondheidsinstanties in de VS niet specifiek om een dergelijk epidemiologisch onderzoek te laten uitvoeren, en dus ook naar langetermijnschade te kijken,.
In de documentaire roept Lader ook Roche, het farmaceutische bedrijf dat BZD’s ontdekte en vanaf de jaren zestig een fortuin verdiende met Valium, op om dergelijk onderzoek te financieren “uit de winsten van het verleden”.
Hoewel het een vooruitgang is dat de FDA de gevaren erkent, is het veel te laat en veel te beperkt in het opsommen van de ernstige langdurige bijwerkingen die patiënten kunnen beschadigen. Velen van hen lijden aan meerdere symptomen. Het is ook vermeldenswaard dat, ironisch genoeg, het gevaar van toevallen bij het abrupt stoppen met de medicatie voor het eerst werd gerapporteerd in een Amerikaans onderzoek uit 1961 dat werd uitgevoerd door Dr. Leo Hollister. Dit onderzoek had betrekking op het eerste benzodiazepine van Roche, Librium, nog voordat Valium op de markt werd gebracht. Hollister’s studie van een groep patiënten die Librium namen en ermee stopten, werd genegeerd.
FDA: Waarschuwing op bijsluiter aanpassen
De FDA zegt dat het de black box zal bijwerken om deze nieuwe waarschuwingen op te nemen. De formulering laat echter nog op zich wachten.
Bernie Silvernail, oprichter en directeur van de Alliance for Benzodiazepine Best Practices, merkte op dat “meer dan 20 vrijwilligersorganisaties met meer dan honderdduizend leden wereldwijd zich al jaren inzetten om de wereld te informeren over de gevaren van benzodiazepines. Tientallen boeken van patiënten en artsen hebben de problemen aan de kaak gesteld en er is wetgeving voorgesteld om patiënten te beschermen tegen het overdreven voorschrijven van benzodiazepines. In oktober publiceerden 12 artsen en onderzoekers hun meest gezaghebbende werk over deze problemen; The Benzodiazepines Crisis: The Ramifications of an Overused Drug Class. Zo’n 30 jaar nadat Ashton en Lader ons waarschuwden, is het goed om te zien dat de FDA eindelijk de gegevens die zij verzamelt, heeft herzien en het eens is met de noodzaak om de voorschrijfpraktijk voor benzodiazepines te veranderen.”
Suggestief taalgebruik
Er is nog steeds een punt van zorg over de verklaring van de FDA. Misbruik, oneigenlijk gebruik en verslaving worden nog steeds verward met de specifieke en meer verraderlijke kwestie van voortdurende schadelijke gevolgen en letsels die worden veroorzaakt door voorgeschreven medicijnen. Dit wordt iatrogene (veroorzaakt door voorgeschreven medicijnen door artsen) schade genoemd. Hoewel het misschien niet de bedoeling van de FDA is, suggereert dit taalgebruik slecht gedrag van de kant van degenen die beschadigd raken door het nemen van de voorgeschreven medicijnen. Hiermee wordt in feite geïmpliceerd dat zij de veroorzakers zijn van hun eigen ongeluk. Het taalgebruik voedt ook de overtuiging in het publieke domein dat die “verslaafden” zwak en onverantwoordelijk zijn, en geen sympathie verdienen voor hun toestand.
Het is een jammerlijk aspect van BZD letsels dat ontelbare getroffenen bang zijn voor het stigma van “benzo verslaafde”. Zij stemmen in met andere diagnoses van hun medicijnletsel om dit stigma te vermijden. Dit kan, zo is mijn ervaring, ook gebeuren wanneer patiënten toegang tot verzekeringsdekking nodig hebben. Naar mijn mening is het de moeite waard om te onderzoeken of de diagnose fibromyalgie voorkomt naast het voorschrijven van BZD’s. De goed gedocumenteerde ernstige neurologische pijn veroorzaakt door BZD’s lijkt opmerkelijk veel op de pijn die gepaard gaat met fibromyalgie.
Het is uiteraard een waarheid als een koe dat alle psychoactieve middelen kunnen worden misbruikt in een vorm van verslaving. En het kan zijn dat sommigen die BZD’s voorgeschreven krijgen, deze ook oneigenlijk gaan gebruiken. Maar de overgrote meerderheid van de mensen die deze psychiatrische medicijnen voorgeschreven krijgen, willen alleen maar verlichting of genezing van hun ziekte. En zoals Lader in de jaren ’80 rapporteerde en in mijn interview met hem zei, hebben ze de dosering niet verhoogd. De vergelijking van degenen die de voorgeschreven medicatie gebruiken met “verslaafden” heeft bijna evenveel kwaad aangericht als de medicatie zelf.
BZD-activisten zijn dus bezorgd dat de FDA in haar verklaring nog steeds de nadruk legt op misbruik en verslaving. Kwesties die in het verleden zijn gebruikt, niet alleen in de VS maar wereldwijd, om de ernstige gevaren van iatrogeen (door artsen veroorzaakt) lichamelijk letsel als gevolg van het normaal doseren en therapeutisch voorschrijven van deze pillen te marginaliseren.
«Om de ernstige risico’s van misbruik, verslaving, lichamelijke afhankelijkheid en ontwenningsverschijnselen aan te pakken, eist de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) dat de Boxed Warning wordt geactualiseerd voor alle benzodiazepine-geneesmiddelen.» Benzodiazepinen worden op grote schaal gebruikt voor de behandeling van vele aandoeningen, waaronder angst, slapeloosheid en toevallen. De huidige voorschrijfinformatie voor benzodiazepinen bevat geen adequate waarschuwingen over de ernstige risico’s en schade die aan deze geneesmiddelen zijn verbonden, waardoor ze verkeerd kunnen worden voorgeschreven en gebruikt.
De FDA heeft deze laatste verklaring in de Citizen’s Petition van 2010 verworpen, maar neemt ze nu wel op.
Dan nog dit: «Benzodiazepinen kunnen een belangrijke behandelingsoptie zijn voor de behandeling van stoornissen waarvoor deze medicijnen zijn geïndiceerd. Echter, zelfs wanneer ze in de aanbevolen doseringen worden ingenomen, kan hun gebruik leiden tot misbruik en verslaving. Een duidelijk voorbeeld van de onschuldige, maar schadelijke aanpak van de FDA: het erkennen van de gevaren van het voorschrijven, en dan onmiddellijk overgaan tot woorden die de schuld bij de patiënt leggen. Dus wanneer een patiënt het geneesmiddel voorgeschreven krijgt en het inneemt zoals voorgeschreven en gewond raakt, kan de patiënt beschuldigd worden van misbruik, oneigenlijk gebruik en verslaving.»
Dat is helaas wat er al meer dan een halve eeuw gebeurt: de patiënt de schuld geven, met gevolgen voor het leven en het welzijn van ontelbare duizenden – zo niet miljoenen – mensen over de hele wereld. De echte gevaren van BZD’s, waaronder het lang aanslepende letselsyndroom dat lang geleden in de gepubliceerde werken van Ashton en Lader aan het licht kwam, worden daarbij verzwegen.
Campagnevoerders hebben goede hoop dat de FDA, die zich nu pas bewust is, zich realiseert dat deze complexe situatie een aanpak vereist die de nadruk legt op de schade en het letsel van de benzo’s, zoals hun kleine studie heeft aangetoond. Dit geldt in het bijzonder voor de invaliderende, langdurige bijwerkingen. Dat zou een enorm gunstig effect hebben op de gezondheid van burgers die BZD’s voorgeschreven krijgen. Artsen en patiënten zouden daardoor veel voorzichtiger worden. Als dit in de VS decennia geleden was gedaan, had voor velen van de 300.000 FDA-klagers hun lijden waarschijnlijk voorkomen kunnen worden.
Dr. Steven Wright, een vooraanstaand Amerikaans expert op het gebied van BZD’s zei: «Benzodiazepinegebruiksstoornis of verslaving is zeer ongewoon. Fysiologische afhankelijkheid komt echter vrij vaak voor en kan leiden tot ernstige en langdurige symptomen. De term “ontwenningssyndroom” is echter onvoldoende, omdat er veel mensen zijn die nog lang na het volledig stoppen met deze pillen grote problemen ondervinden en “ontwenningssyndroom” impliceert dat de symptomen universeel verdwijnen. Die term moet worden vervangen door benzodiazepine-schadesyndroom (BZIS), omdat dit beter de langdurige kwelling uitdrukt die veel benzodiazepine-overlevenden ervaren. Dit zou voorschrijvers er op hun beurt toe moeten dwingen om het gebruik van benzodiazepinen te beperken tot 2-4 weken.»
Ik stel deze Box Warnings voor:
WAARSCHUWING: NIET LANGER DAN 2-4 WEKEN GEBRUIKEN – RISICO OP ERNSTIGE, LANGDURIGE INVALIDERENDE SCHADE.
BIJ VERMINDERING NIET ABRUPT STOPPEN – RISICO OP TOEVAL EN DOOD
Ashton leidde 12 jaar lang een kliniek in het Verenigd Koninkrijk, waar zij slachtoffers van iatrogene BZD-schade behandelde, en meldde dat bijwerkingen/ontwenningsverschijnselen kunnen beginnen terwijl patiënten benzodiazepinen innemen, zoals voorgeschreven, in normale therapeutische doses. Alles wat door de FDA werd erkend en voorgesteld, werd aangegeven in haar studies uit de jaren ’80 en in haar legendarische Handboek over benzodiazepinen, Benzodiazepines: How They Work and How to Withdraw, gepubliceerd op het web in het begin van de jaren 1990.
Toen ik haar interviewde voor de documentaire, benadrukte ze dat haar kennis van de schade veroorzaakt door BDZs groeide omdat ze luisterde naar haar patiënten. Zij waren, zei ze, de experts op het gebied van de symptomen waaraan ze leden. Met haar evaluatiebeleid, na onderzoek van een gerichte groep van 104 van de vele duizenden klachten, past de FDA nu eindelijk deze Best Practise toe.
Ashton (met haar Manual) stond als vriend, adviseur en pleitbezorger van patiënten gedurende tientallen jaren in dienst van regeringen, medische instanties en consumentenbeschermingsinstanties over de hele wereld. Patiënten kregen geen hulp van degenen die verantwoordelijk waren voor hun verzorging en bescherming.
De FDA heeft nu de kans om dat verhaal te veranderen. Laten we hopen dat ze verder gaan dan de belangrijke kloof die ze al hebben gedicht met hun nieuwe waarschuwingen voor de gevaren van benzodiazepines.
***Gepubliceerd op Mad In America, 2 december 2020. Vertaald door MitN***
“The Benzodiazepine Medical Disaster” kan vrij bekeken worden op Vimeo of YouTube.
Mad in America publiceert blogs van een diverse groep schrijvers. Deze berichten zijn bedoeld als een openbaar forum voor discussie over de psychiatrie en haar behandelingen. De geuite meningen zijn van de schrijvers zelf.
