zaterdag 08 februari 2025

Volledige vertalingen

Op deze pagina vindt u volledig naar Nederlands vertaalde artikelen van het platform “MIA Global”. 

Kindling of neuronale sensitisatie is een neurologische aandoening die optreedt na herhaalde episodes van ontwenning van verschillende stoffen. Marcello Maviglia (psychiater) en Laura Guerra (doctoraat farmacologie) leggen het verschil tussen ontwenning en Kindling uit. De klinische implicaties hiervan kunnen soms verwoestend, en in extreme gevallen zelfs levensbedreigend zijn voor de afbouwer. Herintroductie van het middel in een zéér kleine dosis laat bij ontwenning enige verlichting zien terwijl bij Kindling de symptomen verergeren. Op basis van deze waarneming kan ofwel de dosis verhoogd worden ofwel het nadelig effect door herinvoering beperkt blijven. Het is van enorm belang dat hierover meer bekendheid bij voorschrijvers komt.
Hoewel er meer geld wordt uitgegeven aan de behandeling van individuen en de toegang tot behandelingen is verbeterd, is de alomtegenwoordigheid van psychische aandoeningen niet afgenomen, maar juist toegenomen in alle leeftijdsgroepen, en met name bij jongeren. In andere gezondheidszorggebieden is het wel mogelijk om verbetering in uitkomsten te zien. Daarom geven de schrijvers van dit essay drie aanbevelingen voor een noodzakelijke paradigmaverschuiving: Investeer in primaire preventie, reserveer individuele behandelingen voor mensen die de meest ernstige problemen ervaren, en erken de waarde van kwalitatief onderzoek. Het antwoord zoeken in meer diagnoses en behandelingen is als “trekken aan een dood paard” aldus het essay van onderzoekers Laura Batstra en Sami Timimi.
Volgens onderzoek (2024) is het risico op suïcidale impulsen hoger bij semaglutide (Ozempic, Wegovy) dan bij andere medicijnen voor gewichtscontrole. Dit geldt vooral voor mensen die het middel in combinatie met antidepressiva en/of benzodiazepinen gebruiken.
Lykos Therapeutics kreeg deze week een dubbele tegenslag te verwerken, met de afwijzing door de FDA van hun eigen MDMA-ondersteunde therapie voor PTSS en de intrekking van drie artikelen over de vermeende werkzaamheid van MDMA. Dit artikel vertelt op basis waarvan, maar bevraagt meer. Vanwaar deze doorgaans ongekende kritische houding van de FDA? Hoe zit het met eeuwenoude rituelen van verbinding die onderdeel zijn van de heilzame werking, maar zich moeilijk laten vangen in een klinische setting? Welke gevolgen kan deze uitspraak voor toekomend onderzoek hebben ten aanzien van ethiek? Belangrijke thema’s om mee te nemen in de discussie rondom de inzet van psychedelica binnen de psychiatrie.
Als je vervelende dingen hebt meegemaakt in het verleden, dan kan het zijn dat je kritische of kleinerende opmerkingen over jezelf internaliseerde en als waarheid aannam. Deze post van Dr. Ariëlle Schwartz leert je een aantal eenvoudige oefeningen die dit soort overtuigingen uitdagen terwijl je jezelf op een liefdevolle manier op je lichaam richt zodat het daarin verankert. Op die wijze kun je jezelf leren kalmeren in het moment.
Dit onderzoek maakt duidelijk dat de concepten van wat een psychiatrische diagnose inhoudt steeds ruimer worden geïnterpreteerd in zowel de breedte, ofwel oprekbaarheid van het begrip (horizontal creep), als in de diepte, ofwel de ernst van het begrip (vertical creep). De mate waarin distress (leed) wordt ervaren, leidt niet tot meer professionele diagnoses maar wel tot meer zelfdiagnoses. Leeftijd en politieke voorkeur hebben hun invloed. Beïnvloeding via (sociale) media wordt als een oorzaak gezien. “Hoewel een zelfdiagnose ertoe kan leiden dat iemand correct vaststelt dat het gevoelde leed gelinkt is aan een onderliggende stoornis”, aldus de onderzoekers, “kunnen zelfdiagnoses er ook toe leiden dat subklinische of voorbijgaande problemen ten onrechte geweten worden aan een geestelijke stoornis, met de mogelijke bijkomende gevolgen van dien, zoals verlies van zelfstandigheid/zelfredzaamheid, ineffectieve coping, iatrogene schade en onnodige behandeling”.
Dit onderzoek laat zien dat pasgeboren baby's die tijdens de zwangerschap werden blootgesteld aan psychiatrische medicijnen, een significant hoger risico op ademhalingsmoeilijkheden, problemen met de bloedsomloop, onderkoeling, voedingsproblemen, lagere Apgar-scores en vroeggeboorte hadden. Zo had 40% van de pasgeborenen die in de baarmoeder waren blootgesteld aan psychiatrische medicijnen direct medische zorg nodig na de geboorte, vergeleken met minder dan 3% van de pasgeborenen die niet waren blootgesteld aan deze middelen.
Veel patiënten met psychosegevoeligheid willen stoppen met hun antipsychoticum vanwege ernstige bijwerkingen die hun dagelijks functioneren op de lange termijn belemmeren. Het belangrijkste nadeel van stoppen is terugval. Mede voortkomend uit veranderende perspectieven op psychose, geeft onderzoeker Lex Wunderink in een recent artikel aan, dat antipsychotica veilig en effectief kunnen worden afgebouwd zonder dat het risico op terugval toeneemt. Het momenteel best beschikbare bewijs laat zien dat een gepersonaliseerd, langzaam afbouwproces - met de mogelijkheid om daarmee (tijdelijk) op te houden als de patiënt problemen begint te krijgen - de beste optie is. Dit kan tevens leiden tot een betere behandelrelatie en zorg.
Ongeveer de helft van de grote onderzoeken naar antidepressiva zijn volgens deze onderzoekers zo bevooroordeeld dat ze beschouwd kunnen worden als "seeding trials" oftewel studies die marketingmateriaal leveren voor de farmaceutische sector in plaats van valide wetenschappelijke data.
Psychologe en onderzoeker Evi Verbeke (UGent) stelde zich in haar doctoraatsonderzoek de vraag hoe het kan dat hulpverleners zoveel dwang gebruiken (waaronder isolatie, fixatie en straffen) terwijl we allemaal weten dat het niet werkt en wel negatieve effecten achterlaat bij zowel patiënten als hulpverleners? Haar boodschap is helder: “Willen we minder dwang in de psychiatrie, dan moeten hulpverleners anders omgaan met hun eigen angsten en kwetsbaarheden.”

Archief

Thema's