Fascia (bindweefsel) is een vezelig web dat zich uitstrekt tot in elke structuur en elk systeem van ons lichaam. Fascia speelt een sleutelrol bij het doorgeven van hormonen en neurotransmitters en is daarom diep verweven met het zenuwstelsel en het immuunsysteem. Gebrek aan beweging, veel emotionele stress, lichamelijk letsel, ontwenning van psychofarmaca en in het verleden opgelopen trauma's kunnen leiden tot verkleving of verharding van fascia. Door bewustwording van waargenomen veranderingen en af te leren stemmen op veiligheidssignalen kan een groter gevoel van verbinding tussen lichaam en geest ontstaan.

Naar aanleiding van een School Shooting in Florida opperden autoriteiten diverse plannen zoals meer controle krijgen over jongeren en het bewapenen van leraren. De schrijver van deze blog heeft vele tieners gesproken die zich emotioneel verbonden voelden met de woede, vervreemding en hopeloosheid van schoolschutters. Waar hij de samenleving niet kan veranderen, kent hij wel een wondermiddel om hun vertrouwen te vergroten: een wederzijds respectvolle en liefdevolle relatie met een geweldloos persoon.

Volgens onderzoek is psychotherapie als monotherapie beter dan behandeling met enkel antidepressiva, maar ook beter dan combinatietherapie (medicijnen plus therapie) voor mensen met een depressie. Harvard-onderzoeker Nur Hani Zainal publiceerde deze nieuwe analyse in Psychological Medicine. Zainal keek hierbij specifiek naar uitkomsten die als "Serious Adverse Event" (SAE's) beschouwd worden.

"Alsjeblieft luister, verbind je met degene, ontneem iemand zijn vrijheden en zelfstandigheid niet, daar help je een mens niet mee", zegt Esther Verhoek, zich baserend op haar eigen ervaringen met (gedwongen) opname. Bert Stavenuiter vraagt zich hierop af: "Waarmee help je als naaste dan wel? Waar ligt de grens tussen zelf laten doen en ingrijpen? En wat kan iemand dan doen alleen of met een naaste?" Daarover meer in deze blog.

Carina Håkansson, ervaren begeleider van gezinnen bij het afbouwen van psychofarmaca en Nicole Lamberson, ervaren in het afbouwen en langdurig ontwennen van psychofarmaca, delen hun kennis. Hoe geef je een naaste optimale steun bij het ontwennen van psychiatrische medicijnen en wat kun je beter niet doen? De vraag kwam van een ouder. Het antwoord is zowel interessant voor ouders, familie, naasten als behandelaren. Het belang van een goedwerkend steunsysteem bij het onttrekken van voorgeschreven psychiatrische medicijnen kan niet genoeg benadrukt worden.

Iemand met wanen praat over échte ervaringen, zij het soms in meer of mindere mate metaforisch. Deze uitingen zouden niet zomaar als betekenisloze waanvoorstellingen beschouwd mogen worden. Dankzij de hallucinaties kan iemand misschien voor het eerst in diens leven in contact komen met traumatische ervaringen uit het verleden. De dialogische praktijk kan helpen om er woorden aan te geven. Een overweging naar aanleiding van Seikkula’s boek ‘Dialogue Heals – But Why?’.

Onderzoekers vermoeden dat de farmaceutische industrie er belang bij had om de term "stopzetting" of "discontinuatie" te gebruiken om de ernst van de lichamelijke afhankelijkheid en ontwenningsverschijnselen te verbergen die veel mensen die antidepressiva verminderen ondervinden.

Blog over helse klachten ontstaan bij afbouw na kortdurend gebruik van Gabapentine voorgeschreven voor zenuwpijn na het doormaken van Covid. Omdat het middel niet hielp tegen de klachten, wilde Matt het afbouwen. Dit bleek niet zo makkelijk als het klinkt. Alle zinvolle informatie moet hij uiteindelijk in facebookgroepen vinden. De kennis van artsen is ontoereikend en de informatie op medische websites blijkt niet in overeenstemming met zijn dagelijkse realiteit. Matt hoopt dat door het delen van zijn verhaal “tenminste één iemand er iets aan heeft”.

Het doel van dit onderzoek geleid door Wilhelm Storck van het Universiteitsziekenhuis van Toulouse was om de relatie te onderzoeken tussen antipsychotica die de dopaminespiegel veranderen en het ontwenningssyndroom. Meldingen van veel ontwenningsverschijnselen, waaronder dyskinesie, slapeloosheid, malaise, slaperigheid, overgeven, beven, toevallen, angst, agitatie, verwardheid, depressie, misselijkheid, zelfmoordgedachten, diarree, hyperhidrose, hoofdpijn en vermoeidheid, kwamen significant vaker voor bij antipsychotica in vergelijking met andere middelen zoals antidepressiva en opioïden.