Brooke Siem, schrijfster van May Cause Side Effects vertelt openhartig over haar leven met antidepressiva, haar suïcidale gedachten, het omgaan met medicijnontwenning en de acceptatie van het gevoel van pijn als basis voor herstel.

Volgens onderzoek (2024) is het risico op suïcidale impulsen hoger bij semaglutide (Ozempic, Wegovy) dan bij andere medicijnen voor gewichtscontrole. Dit geldt vooral voor mensen die het middel in combinatie met antidepressiva en/of benzodiazepinen gebruiken.

Recente ontwikkelingen in de GGZ, zoals het kleiner maken en het bagatelliseren van psychiatrische aandoeningen, leiden niet vanzelf tot passende zorg voor iedereen. Wachtlijsten, krapte van personeel, de miljoenenverliezen van de GGZ-instellingen en de toeloop van steeds meer mensen met een gezondheidsprobleem ondermijnen een noodzakelijke basis. Dit gaat voorbij aan de mensen die last hebben van een ernstige psychiatrische aandoening, aldus het pleidooi van deze blogger.

Op basis van de gegevens van een recente literatuurstudie over het post acute witdrawal sydrome (PAWS) concludeerden de onderzoekers dat men niet nauwkeurig kan inschatten hoe vaak PAWS voorkomt, hoe lang het aanhoudt, en hoe ernstig het is. Eveneens is onbekend welke gebruikers van antidepressiva een verhoogd risico lopen op PAWS en hoe patiënten met PAWS effectief kunnen worden behandeld. De belangrijkste bevinding die dit onderzoek weerspiegelt, is de slechte herkenning en het gebrek aan aandacht voor PAWS in zowel klinisch onderzoek als de praktijk.

Uit een onderzoek dat onlangs is gepubliceerd in PLOS One blijkt dat benzodiazepinegebruik langdurige negatieve gevolgen heeft. Volgens de deelnemers hielden symptomen zoals vermoeidheid, angst en geheugenverlies vaak minstens een jaar aan. Sommige respondenten meldden dat ze nog lang na het stoppen met het medicijn met deze nawerkingen worstelden. Verder onthulden veel deelnemers dat ze nadelige situaties in hun leven ondervonden als gevolg van hun gebruik van benzodiazepinen.

Lichamelijke ontwenningsklachten van antidepressiva regelmatig verward met terugvallen of vele andere aandoeningen. Marion Brown en Stevie Lewis presenteren de gevaren hiervan.

De STAR*D-studie, die als belangrijke leidraad voor de klinische zorg voor de inzet van antidepressiva bij depressie diende, blijkt een studie die frauduleuze resultaten rapporteerde en een vorm van grootschalig wetenschappelijk wangedrag te zijn. Pigott en collega's, die de resultaten van de betreffende studie deskundig evalueerden, vatten de werkelijke resultaten in 2010 als volgt samen: “Van de 4.041 patiënten die aan de studie deelnamen, waren er slechts 108 die in remissie kwamen en vervolgens gezond en in de studie bleven tot het einde van jaar één; een gedocumenteerd stay-well-percentage van 3%”.

In deze lezing, georganiseerd door ISPS-US, bespreekt Robert Whitaker op basis van een historisch overzicht en van wetenschappelijke inzichten waarom de psychiatrische zorg (rondom psychose) radicaal veranderd zou moet worden. Hij beschrijft proefprojecten die deze gewenste vernieuwing al laten zien.

Thomas Insel was directeur van het NIMH van 2002 tot 2015. NIMH is volgens hem wereldwijd de grootste financier van onderzoek naar mentale stoornissen. In zijn boek stelt Insel zich de vraag: “Als behandelingen zo effectief zijn, waarom zijn de resultaten dan zo slecht?". Diens antwoorden worden geëvalueerd door Bruce Levine (PhD). Dit stuk zou op zijn minst de overweging moeten uitlokken of ‘een revolutionaire paradigmaverandering noodzakelijk is in de psychiatrie’.