Meest gelezen artikelen op Mad in the Netherlands in 2022

Terugblik op 2022; lancering website, meest gelezen artikelen en pagina's op Mad in the Netherlands

Op 1 februari 2022 kwam Mad in the Netherlands officieel online als tiende dochter van Mad in America. Inmiddels is zij met de komst van Mad in Ireland al niet meer de jongste telg van de gestaag groeiende Mad-in-the-World-familie.

Het doel van onze website is om wereldwijde kennis rondom psychiatrie, sociale rechtvaardigheid en psychofarmaca vindbaar te maken. We hopen dat patiënten, hun dierbaren en behandelaars onze website gebruiken om hun kijk op de psychiatrie te verbreden door hen (internationale) informatiebronnen te bieden die hen in staat stellen weloverwogen keuzes te maken. Want een voorwaarde om andere wegen te kunnen vinden, is het besef dat andere wegen mogelijk zijn.

Met nagenoeg 62.500 paginabezoeken in 2022, waarbij het maandelijks aantal bezoekers gestaag stijgt, denken we inderdaad zinvol bij te mogen dragen aan die vindbaarheid.

Hoewel we bij aanvang niet de intentie hadden om zelf blogs te publiceren, zijn we daar in de loop van het jaar toch op terug gekomen. Joan van Baarle beet het spits af met haar blog: “Een andere kijk op eenzaamheid” waarin zij uitlegt dat er drie soorten van eenzaamheid zijn die ieder een andere aandacht en aanpak behoeven. Haar gewaardeerde voorbeeld werd inmiddels gevolgd door elf andere bloggers.

Voordat we overgaan naar het delen van de meest gewaardeerde content van 2022 willen we het team van Mad in the Netherlands bedanken voor hun vertaalwerk, websitebeheer, schrijven en delen van teksten, en in het geval van Annemarie van Essen, onze illustrator, voor het maken van prachtige illustraties. Dankjewel!

Meest gelezen artikelen met lange leestijd in 2022

Wilt u een artikel ook of opnieuw lezen? Klik dan op de titel van het betreffende artikel.

Met bergschoenen wandelen over zandpad lang hoog gras.

Lichaamsbeweging even effectief als antidepressiva bij matige depressie

Uit een nieuwe studie, gepubliceerd in het British Journal of Sports Medicine, bleek dat lichaamsbeweging net zo goed is voor de behandeling van depressies als antidepressiva, althans voor mensen met milde of matige symptomen. Het toevoegen van antidepressiva aan lichaamsbeweging verhoogde de effectiviteit niet. Enkel lichaamsbeweging werkte net zo goed. Het ‘probleem’ van lichaamsbeweging is echter dat het meer inspanning vraagt.

2 Mensen fietsen door een mooi herfsbos

Wat doet stress met onze hersenen?

Wat is stress? Hoe ontstaat chronische stress? Wat zijn de gevolgen van chronische stress op de hersenen en het lichaam? Hoe kun je door bewegen de stress verminderen?

De kracht van deze (eigen) blog is dat in de beantwoording van deze vragen de schrijvers deze ingewikkelde materie toch op een zeer begrijpelijke manier weten uit te leggen.

Een olifant staat op een wip. Kunstmatige onbalans.

Depressie niet veroorzaakt door chemische onbalans

De chemische onbalanstheorie – het idee dat een laag serotoninegehalte depressie veroorzaakt – stamt uit de jaren ’60. Vanaf de jaren ’90 heeft de farmaceutische industrie deze verklaring van depressie sterk gepromoot bij het publiek. Het enige probleem: deze theorie is nu ontkracht. In een uitgebreide review van al het relevante onderzoek over serotonine en depressie, vonden onderzoekers géén verband tussen serotonine niveaus en depressie…

Onderzoek depressie, dokter zoekt het letterlijk in de hersenen.

Reactie op kritiek op onze serotonine-studie

Moncrieff en Horowitz publiceerden een paper waarin werd geconcludeerd dat de serotoninehypothese van depressie (het idee dat depressie wordt veroorzaakt door een lage serotonine- of verminderde serotonine-activiteit) niet wordt ondersteund door wetenschappelijke onderzoeken die de afgelopen decennia zijn uitgevoerd. 

Psychiaters in Groot-Brittannië reageerden in de media op de bevindingen van deze paper en de consequenties ervan. In dit artikel reageren Moncrieff en Horowitz op deze kritieken.

Op een bord is Evidence-Based medicine geschreven met een rode streep eronder.

Hoe Evidence-Based geneeskunde een illusie werd

Onderzoekers Jon Jureidini en Leemon McHenry stellen dat ‘evidence-based medicine’ meer een bedrijfsgimmick dan betrouwbare wetenschap is omdat de hebzucht van bedrijven, mislukte regelgeving en de commercialisering van de academische wereld de objectiviteit en betrouwbaarheid van onderzoek sterk hebben aangetast. Deze ontwikkelingen stellen de validiteit van de werkwijzen en richtlijnen die we op basis van dergelijk onderzoek baseren ter discussie. Wat is nodig om het vertrouwen te herstellen?

Rouwbeeld, Moeder met overleden kind, Moeder en kind, oude begraafplaats Krasna Lipa, Tjechië

Rouwen is nooit een stoornis

Sue heeft haar geliefde zoon verloren door een tragisch ongeval. Als ze een jaar na zijn overlijden een bericht over de voortgezette rouwstoornis leest, besluit ze het screeninginstrument in te vullen. De uitkomst is dat de normale reactie op haar enorme verlies een stoornis zou zijn. Sue besluit een brief te schrijven aan de makers van het screeninginstrument. Deze blog geeft op een kwetsbare maar ook voortreffelijke wijze de waanzin van de rouwstoornis weer.

Eenzame bloedrode vrucht omgeven door doorns in een kil winterlandschap.

Angst voor satanisch ritueel misbruik

Hoewel het steeds meer bekendheid krijgt, ontkent de meerderheid nog steeds het bestaan van satanisch ritueel misbruik. Vaak tegen beter weten in. De gruwelijkheden zijn gewoon te erg om te kunnen geloven. Hoe begrijpelijk dat ook is, het is enorm schadelijk voor de slachtoffers, waaronder de schrijfster van deze blog. Op het moment van publicatie liep er een onafhankelijk onderzoek naar de aard van georganiseerd sadistisch kindermisbruik in opdracht van de voormalig minister van Justitie en Veiligheid. De commissie Hendriks heeft het onderzoek inmiddels afgerond. Deze blog is voor alle gewezen slachtoffers die moederziel alleen strijden en snakken naar erkenning en voor de kleintjes die nu in eenzaamheid lijden.

Foto van Richard Schwartz en kaft van zijn boek "No Bad Parts"

Delen in ons: Een interview met Richard Schwartz, grondlegger van Internal Family Systems

Internal Family Systems (IFS) is een therapeutisch model dat het idee van een ‘mono-mind’ verwerpt ten gunste van een meervoudige benadering waarbij elke persoon wordt beschouwd als drager van drie verschillende groepen ‘delen’ die elk gevormd zijn door ervaringen uit het verleden. Deze delen kunnen ‘getraumatiseerde innerlijke kinderen’ en andere ‘ballingen’ omvatten, maar ook ‘beschermers’ (de reactieve ‘brandweerlieden’ en proactieve ‘managers’). Het belangrijkste deel is de ‘zelf’ omdat die helend vermogen heeft. Om meer gevoel bij deze termen te krijgen kunt u het interview lezen.

Logo van TD Help

Van wondermiddel tot catastrofe: mijn Seroquel-verhaal

De oprichtster van TD-help vertelt haar persoonlijk verhaal over hoe ze door off-label voorgeschreven Quetiapine moet leren leven met de verschrikkelijke bewegingsstoornissen Tardieve dyskinesie en Acathisie.

Ze heeft de moed gevonden om ondanks haar enorme pijn, onrust en andere klachten, een non-profit organisatie op te richten die bijdraagt aan de bekendheid van Tardieve dyskinesie en zoveel mogelijk kennis deelt over deze ingrijpende, vaak onbekende bijwerking, van diverse voorgeschreven psychiatrische medicijnen.

Patiënt maakt "hoe dan?" gebaar naar psycholoog.

Schaf begrip ‘ziekte-inzicht’ af

Als er iets is dat in de geestelijke gezondheidszorg voor discussie zorgt, dan is het wel het begrip ‘ziekte-inzicht’, en met name het gebrek daaraan. Wanneer een cliënt anders over zijn behandeling denkt, zegt zijn hulpverlener regelmatig dat de cliënt geen inzicht in zijn psychische moeilijkheden heeft. Maar als hij het eens is met de behandelaar, heeft hij inzicht en heet hij coöperatief.

In deze blog gaat Dirk den Hollander wat dieper in op de verschillende manieren waarop er naar het begrip ‘gebrek aan ziekte inzicht’ gekeken wordt.

Meest gevonden vaste pagina’s in 2022

1) Kwartaalthema over Adverse Childhood Experiences

80% van de ontwikkeling van de hersenen van een kind vindt plaats in de eerste drie levensjaren. Meer ACE’s in de vroege kindertijd leiden in het algemeen tot een groter risico op gezondheids- en sociale problemen. Let wel, hier staat ‘in het algemeen’ en ‘groter risico’. Dat wil zeggen dat het aantal persoonlijk getelde ACE’s niet een exacte invloed bepaald. Er zijn veel meer invloeden. Zo zijn bijvoorbeeld ook hoe vaak het gebeurde, hoe intens het voelde, hoe lang het aanhield, wie erbij betrokken was en ook het geslacht mede bepalend.

Het kwartaalthema beantwoordt vragen als: Wat is de ACE-studie, wat zijn ACE’s en waarom waakzaam zijn voor verkeerd gebruik van het ACE-onderzoek? Ook toxische stress, Favorable Childhood experiences en enkele pioniers die zich inzetten voor een meer trauma-geïnformeerde benadering komen aan bod.

2) Kwartaalthema over het onderbuikgevoel

Opmerkingen als “Mijn onderbuikgevoel zegt dat die persoon niet te vertrouwen is” of “Mijn maag knort dat het lunchtijd is”, worden niet vreemd gevonden. De basis van de twee zinnen lijkt verschillend. De eerste geeft meer een psychologisch gevoel weer, terwijl de opmerking over de maag een biologische reactie lijkt. In het Engels kennen ze “Gut feeling”, in het Duits spreken ze van “Bauchgefühl”. Bestaat er eigenlijk zoiets als een onderbuikgevoel?

De aanmaak van neurotransmitters kan verstoord raken door leefstijlfactoren als terugkerende stress, alcoholgebruik en roken. Een lage diversiteit aan darmmicrobiota wordt vandaag de dag beschouwd als een belangrijke biomarker voor ontwikkeling van een depressieve stoornis.

Dus als we het over onderbuikgevoelens hebben, spreken we dan over iets psychologisch, iets biologisch of een beetje van beide? Dit kwartaalthema onderzoekt die vraag.

3) Bronpagina met links naar (ervarings-)informatie over afbouwen van psychiatrische medicijnen

Wanneer iemand langdurig bepaalde medicijnen gebruikt, bestaat de kans dat deze er afhankelijk van wordt. Een lichaam went aan het psychiatrisch medicijn en heeft een steeds hogere dosis nodig om hetzelfde effect te ervaren. Deze gewenning (tolerantie) leidt tot lichamelijke afhankelijkheid. Lichamelijke verslaving uit zich in ontwenningsverschijnselen als met het middel wordt gestopt. Als iemand ineens stopt met het gebruiken van een lichamelijk verslavend medicijn, kan dit tot heftige en langdurig aanhoudende klachten leiden. Geleidelijk (hyperbolisch) afbouwen is een veiligere optie. Deze pagina geeft allerlei bronnen van informatie zodat patiënten, hun naasten en voorschrijvers zich goed kunnen voorbereiden op een zo’n veilig mogelijke tapering en zo de kans op succes kunnen vergroten.

Tot slot

Wij hopen dat jullie de weg naar onze website blijven vinden. Geef aan als u content over een bepaald onderwerp mist of als u graag zelf een blog wilt aanbieden. Wij wensen u een veerkrachtig en liefdevol 2023 toe!

***Deze blog door MitN verscheen voor het eerst op Mad in the Netherlands, 1 januari 2023***

Vorig artikelKetamine voorschrijven bij depressie niet veilig of effectief, zeggen onderzoekers
Volgend artikelKwartaalthema over ‘Stress, trauma en ademhaling’